275
maç yapardık, ama hep beni mahallenin büyük abileri maça çağırırdı, bir yetenek gördükleri belliydi, ehm. maçın olduğu sahaya giderken hep o günlerde takımımızın şampiyonlar ligindeki maçları gelirdi aklıma , o maçlardaki unutulmaz anlar, nası gaza gelirdim, nası bir özgüven katardı bu bana. maçta çok pas filan atmazlardı ama ben gider golümü yazardım bir veya iki tane, sora hiç sevinmemiş gibi başım öne eğik dönerdim kaleme doğru, oysaki içimde ne fırtınalar kopardı, hemen aklıma hakan şükür'ün hagi'nin gol sevinçleri gelirdi. lan sevinsem mi sevinmesem mi derken kendimi bizim kalenin önünde bulurdum...
