atatürk olimpiyat stadyumu anıları

• 26

  26 şubat 2004 galatasaray villereal maçı ile ilgili bir anım var. o dönemler lise 3.sınıftaydık ve sınıftan yakın bir arkadaşımla beraber maça açık tribünde gitmiştik. bilen bilir olimpiyat stadında o dönem kapalıya geçme furyası vardı. yani stadın açık kısmından kör noktalarla kapalıya geçiş mevcuttu. biz ise kapalının o kadar uzağındaydık ki numaralı tribüne geçmeyi denemiştik. çitten tırmandık ve kendimizi o yüksekten numaralı tribünün köprü gibi bir uzantısına bıraktık. ilk atlayan bendim ve kolumun üzerine çakıldım. arkadaşım ise aşağı uçacak iken demire ayağıyla sertçe kendini iterek iniş yaptı. ben kolumdan o ise ayağından acı içinde maçı izlemeye başladık.
  
  maçın devre arası şeref tribünü denen yere inmiştim. açılır kapanır cam bir kapı ve güzel deri koltuklar vardı. kapıdaki güvenliğin dikkatini çekmemiştim. maç dönüşü ise şirinevler üst geçidinden benim kolum, onun bacağı yaralı şekilde adeta sürüne sürüne eve gitmiştik. şimdi olsa acaba kırdım mı tribine girerdim. o acıyla maçı nasıl izledik hala aklım almıyor. çok şükür kırık çıkık yoktu tabi. gençlik...
• 27

  olimpiyatta oynadigimiz sene bir mac vardi, kiminleydi hatirlamiyorum ama tribunlerde toplan 600 700 kisi falan vardi.
  hava eksi bilmem kac.
  yuruyerek gidiyordum yolun bir kismini. donuste yolda uluyan kurt mu cakal mi biseyler de vardi.
  o sene hemen hemen butun maclara gittim. ne anilar ne anilar...
• 28

  ümit karan'ın röveşata golü.
• 29

  tümer metin bir programda "sahada kafani kaldirdin mi mesafeler daha uzun gibi geliyordu" demisti.
• 30

  14 aralık 2003 galatasaray trabzonspor maçına gitmiştik çok sevdiğim bir abimle.
  rahmetli özhan başkanın meşhur rüzgar panelleri vardı.
  direkleri yeni dikilmişti. abiyle o direklerle ilgili konuşurken yattara’nın yatır kaldırını kaçırmıştık:)
• 31

  2003 yazında tüm ua üni kafa kadrosu olarak kombine satışında yaklaşık 1.5 ay çalışmamızdan tutun, şehrin merkezinde hava 30-35 derece iken stadda 27-28 lere düştüğüne şahit olmamıza, her gün stada gidişte yolda deplasmana gider gibi servis otobüsünü deplasman otobüsüne çevirmemize, satışların son günlerine doğru seyirciye kapalı hazırlık maçının sadece bizim ekibe açık olmasına ve o maçta her golde takım ile yumak olmamıza, o sezon ve sonraki sezonlarda karda kışta, rüzgarda, sevinçte, hüsranlarda orada oynadığımız her resmi maça( sadece 2007 deki istanbulspor hazırlık maçına gitmedim) gitmiş biri olarak(2021-22 sezonundaki 1-1 biten karagümrük deplasmanı da dahil) en unutamadığım anlardan ilk başta aklıma gelenler;
  
  -5 atıp, türkiye kupasını aldığımız fenerbahçe maçı (bkz: 11 mayıs 2005 galatasaray fenerbahçe maçı/@lecce)
  
  -2003-04 sezonunda buz mavisi forma ile çıktığımız ama maç başı seromonisinde yoğun tepki gösterip takımı soyunma odasında göndererek formayı değiştirtiğimiz(formayı değiştir büyük cimbombom) hatta o aylardaki galatasaray dergisinde de yer almıştı bu mevzu, 2-1 kazandığımız ankaragücü maçı
  
  -istanbul'da yoğun kar yağışı var iken 1 servis kaldırıp gittiğimiz ve 2-1 kazandığımız konya maçı(dondu dondu dondu totomuz dondu diye bağırdık bol bol)
  
  -2003-04 te 5-0 kaybettiğimiz rize kupa maçı
  
  -2010 yılında şuanki teknik direktörümüzün rakibin formasını giydiği, yedek soyunduğu ve önümüzde ısınırken inter' e italyanca küfürlü beste bağırdığımızdan dolayı bize el kol yapıp ortamın baya gerildiği ve 1-0 kazandığımız ibb maçı
  
  tabii 2002 deki olympiakos maçını saymıyorum. o zaten ayrı bir katliamdı her şeyi ile. kapalının üstün üstünde konuşlanmış iken, rakip takım kırmızı eşofmanları sahaya çıktığında tüm stad bizim takım sanıp baya sevinç gösterisi yapmıştı :))
• 32

  bu statta bir sürü anımız var.
  
  ilk açılış 31 temmuz 2002'de oynanan galatasaray-olimpiakos dostluk maçına gitmiştik yollar daha tam yapılmamış. tepelerden kaya kaya kan revan içinde maça gitmiştik. maç bitti otobüs ile geri dönüyoruz birisi taş atıp otobüsün camını kırmıştı.
• 33

  psv sampiyonlar ligi maci, olimpiyata ilk gidisim. deli trafik var, maca 15 dk kalmis hala otobusteyiz. stadi karanligin ardinda gormeye basladik, dedik biz buraya yuruyerek mac baslamadan yetisiriz. nah yetisirmisiz. o yol uzadi da uzadi, cesitli yapay ve dogal engeller, baska arkadaslarin da bahsettigi daglar tepeler derken 30. dakka civari girdik maca. mondragon kapadigi koseden sacma sapan bir gol yemis ve yenilmistik.
  
  daha da gitmedim olimpiyata.
• 34

  anı değil olsa olsa kabustur onlar.
  
  (bkz: 31 temmuz 2002 galatasaray olympiakos maçı)
  
  stadın girişinde ana yol üstüne park edenler sebebi ile çıkış yapamadığımız. otoparkta 11 e 11 maç yaptığımız, eve 3-4 gibi döndüğümüz bir gündür.
• 35

  "büyük galatasaraylı" mehmet şenol'un yayın yönetmeni olduğu galatasaray dergisi'nin eylül 2003 sayısında, "aceto balsamico" bülent timurlenk'in kaleme aldığı 9 ağustos 2003 galatasaray diyarbakırspor maçı maç yazısının başında "dergi'ye gelen bir mailden bir bölüm" diye aşağıdaki götten sallama cümleleri utanmadan sıkınmadan basmaları...
  
  --- alıntı ---
  
  gazetede yazılanlar doğru. diyarbakırspor maçından sonra evime 4 saatte dönebildim. evim bursa'da bu arada. emeği geçen herkese teşekkürler...
  
  --- alıntı ---
  
  tarihinin en kötü galatasaray'ını izlemek için o dönemki istanbul'a göre "allah'ın unuttuğu bir dağ başına", dinamitle patlatılmış bir kayanın ortasından dökülmüş yarım yamalak bir asfalttan başka yolu olmayan, hiçliğin ortasındaki kocaman bir beton olan o ucube stada galatasaray taraftarını sürgün eden, buna yardım-yataklık eden, vesile olan, güzelleyen kim varsa bu taraftarın ahı "iki tarafta da" yakalarında olur umarım...
• 36

  üzerinden 20 yıl geçse de, hele yürüyerek tepeler asılarak varılan stadyumdur.
  
  ınsanlara yine anı kaldı.
  
  https://twitter.com/...9n_g5ej-FGA&s=19
• 37

  1. birçok galatasaray taraftari gibi ben de 31 temmuz 2002 galatasaray olympiakos maçına gitmeye calistim ama asiri yogunluktan dolayi trafikte kaldim ve stadi sirf uzaktan görebildim.
  
  2. 9 ağustos 2003 galatasaray diyarbakırspor maçı 50. bin kisilik seyircidik ligin acilis maciydi.
  
  3. 7 ağustos 2010 bursaspor trabzonspor maçı. süper kupa maçiydi.
  
  cok berbat bir stadyum. tribünler sahaya cok uzak. anirmal bir rüzgar sorunu var. ulasim iyi degil.
• 38

  bir yenisi eklenmek üzere olan anılar.
  
  galatasaray burada bu sezon şampiyonluk ilan edebilir.
  
  (bkz: 12 mayıs 2024 karagümrük galatasaray maçı)
• 39

  gençler hatırlamaz fetret döneminde, keçi yollarından stada erişmeye çalışırken ayağıma paslı çivi batmış, gasp tehlikesi atlatmış, tribünlerinde üstelik ağustos ayında maç izledikten sonra zatürre olmaya yaklaşmış insanım.
  
  şimdi düşünüyorumda lan baya baya ölüm tehlikesi atlatmışım şu stadyum yollarında ve içerisinde.
  
  ekleme: ayrıca benim de maça gitmeye çalışırken yolda kalıp maça yetişemeyip geri dönmüşlüğüm var onu atlamayalım.
  
  (bkz: buraya stad yapanın)
• 40

  sanırım benim de var. süreyya ayhan'ı izlemeye gitmiştik. sonra doping falan çıktı işte. hey gidi günler.
• 41

  hey yavrum hey, tam benlik başlık, hemen yazalım.
  
  olimpiyat stadının ne metrosunun ne de doğru düzgün yolunun olduğu zamanlar. daha o zaman istanbul'da orada yerleşim de yoktu şimdiki başakşehir ilçesi gibi vs.
  
  (bkz: 30 eylül 2003 galatasaray real sociedad maçı)
  
  malum yoldan arabayla maça gelmeye çalışırken stada girebildiğimizde maç 0-1 olmuştu bile.
  
  (bkz: 25 ekim 2003 galatasaray samsunspor maçı)
  
  diğer bir gittiğim maçta buydu, hayatımda böyle bir soğuk çok az yemişimdir öyle bir yerdeydi bu stat.
  
  saçma sapan bir sezonda bir de bu stat ile sınanmıştık. alisamiyen artık çürüdü kullanılmaz diye buraya taşımışlardı bizi. yeni stat yapılacaktı alisamiyen'e.
  
  ertesi sene 2004-2005 sezonunda tıpış tıpış alisamiyen'e geri dönmüştük. özhan canaydın yönetiminin onlarca saçmalığından birisidir.
• 42

  hangi maç hatırlamıyorum tek başıma gittiğim bir maçımızda alt kattan alakasız bir yerden bilet almıştım. koca statta bana en yakın insan 50-60 metre ötemdeydi. koltuğa oturdum. beş dakika sonra bir baba ve kızı yanımda belirdi. baba 'burası bizim yerimiz, kalkar mısınız ? ' dedi. kamera şakası zannettim, sağıma soluma baktım, sonra biletime baktım. bir yan koltuğa kaydım. o maçı boş tribünün ortasında üç kişi beraber izlemiştik