(bkz:
çocuklar beni ağlatacaksınız)
*yine yeniden muazzam olmuş. tüm videoyu tüylerim saygı duruşunda, gözlerim dolu dolu izledim.
sneijder'in real'e attığı golü gördükten sonra, golün ardından kuzenimin beni aramasını, 1 dakika sonra gelen drogba'nın efsane golünü telefondan kuzenimle beraber kutlayışımızı, golden 4-5 saniye önceki o müthiş sessizliği, golden sonra da "alllaaaahhh aaaabbbi golü gördün mü goooooooolll.!0?!3" deyişimi hatırladım...
umut'un schalke'ye attığı golü gördükten sonra geçen sene bugünler evde babamla çılgıncasına sevindiğimizi, sarıldığımızı, ortalığı ayağa kaldırdığımızı hatırladım...
sneijder'in juve'yi yıkan golünü gördükten sonra ders saati okulun yurdundaki bir arkadaşımızın odasına toplanmamızı, gol sonrası küçücük odaya sıkışmış 10-15 galatasaray sevdalısının çılgınca birbirine sarılmasını hatırladım...
bize hatırlanacak çok güzel şeyler verdin be cimbom'um. asla unutulmayacak, ileride çocuklarımıza, torunlarımıza efsaneleştirerek anlatacağımız müthiş hikayeler kazandırdın bize.
peki ya şimdi? yeni bir hikayeye daha ne dersin?
işte bu yüzden şimdi de diyorum ki;
(bkz:
allah'ım lütfen bir kez daha)
(bkz:
18 mart 2014 chelsea galatasaray maçı)
(bkz:
inandık biz sizlere)