3 nisan 2013 real madrid galatasaray maçı sonrası moralim çok bozuk. hepimiz üzüldük biliyorum ama benim üzüntüm çok farklı.
babam tam 19 gündür yoğun bakımda. bu maçı bekliyordu dört gözle ama beyne giden bir pıhtı tüm hayatımızı alt üst etti.
bilinci şu an açık olmasına rağmen konuşamıyor, yemek yiyemiyor ve sol tarafı tutmuyor.
yanına girebildiğimiz sınırlı dakikalarda gözümün içine bakıyor ve sağ eliyle elimi tutuyor sadece.
geçen cuma gittiğimde hadi direnç göster bak maça az kaldı çık beraber izleyelim şu maçı dedim.
elimi tutan sağ eliyle 2 işareti yaptı. ne demek istedi bilmiyorum ama ben 2 tane atarız gibi algıladım o gün o hareketini. bugün tekrar göreceğim kendisini kısmetse.
biliyorum ki benden maç ile ilgili detayları isteyecek. onu üzmemek için yalan söyleyebilirim. ama ben galatasaray'ın yenildiğini, bu skoru kesinlikle hak etmediğini, pozisyonlar bulduğunu, hakemin maçı katlettiğini söyleyeceğim.
78 yıldır gururla taraftarı olduğu takımın yine başımızı öne eğmediğini ve bir avrupa markası olduğunu söyleyeceğim.
evine döndüğün günü sabırsızlıkla bekliyorum baba. daha kazanılacak nice zaferler ve şampiyonluklar var beraber kutlayacağımız.
yeni stadımıza beraber gitme sözünü de unutmuş değilim..!