not: bu entryi okuyup zaman kaybetmeyin renkdaşlar. o kadar karışık yazmışım ki ben bile okurken zorlandım. sadece burada anlatabildim, içimdekileri sesle olmasa bile yazıya dökebildim. aklıma ne geldiyse düşünmeden yazdım. biraz da olsa rahatlarım umarım ...
not 2: moderasyondan ricam bu entry silinmesin. imla kuralıymış vs. hiç birşeyi umursamadan yazdım. derdimi dökebildim sonunda. bu enryi silinirse yine başladığım yere dönücem.. bırakın en azından burada anlatabileyim kendimi..
beni dinleyecek birine çok ihtiyacım var. ben anlatıcam o dinlicek. sadece ben anlatıcam. o hiç sözümü kesmicek. ya da ağlamamı sağlayacak ki rahatlayayım.
hayatımda en az kendim kadar değer verdiğim iki kız arkadaşım var.
* biliyorum onlar da bana çok değer veriyorlar. gel gör ki beni dinlemiyolar. dinlediklerini sanıyolar ama hiç dinlemiyolar. sadece kendi fikirlerinin peşindeler benim söylediklerimi duymuyorlar bile.
şu an o kadar ihtiyacım varki beni dinleyecek birine. derdimi dökmek istiyorum sadece. içimdekileri atıp rahatlamak istiyorum. sevdiği kız için intihar edenlere hep acımışımdır bu güne kadar. ama bilmiyomuşum ki sevmek nedir. şimdi çok iyi anlıyorum canına kıyan insanları.. yeminle karnımın üzerinde o kadar büyük bir ağırlık var ki. soyut bir ağırlık değil, baya geldi bir öküz oturdu oraya.. ağlamak istiyorum gözümden yaş gelmiyor. şarkı dinliyorum geçmiyor, oyun oynuyorum olmuyor, gitarı elime alıyorum parmaklarım kıpırdamıyor, bağırıyorum üzerimdeki ağırlık iyice artıyor. çok bişey istemiyorum ki sadece bir mesaj atsa biticek bütün derdim. sadece beni bırakmadığını söylese yeticek bana. ama hiç cevap vermiyor. mesaj gelmeyen her dakika daha kötü oluyorum. uyumak istiyorum onu da beceremedim nefessiz kaldım yatağın içinde. sesini duysam bir kere. gözlerimin içine baksa. dokunsam, sarılsam sımsıkı, küçük bir çocuk gibi ağlasam, ağlasam..
