kendisi bugünkü yazısında galatasaray'ın gol atmakta hala zorlandığını, haziran'dan beri gelişme olmadığını yazmış. hmmm... düşündürücü.
geçen sene hatırlarsanız, öne geçtiğimiz maçlarda bile rakip geriden gelip bizi yenmekte zorluk çekmezdi; lakin biz geriye düşmüşsek, o maç üzerine takımda özgüven denen bir şey kalmıyor, puan almamız mucizelere kalıyordu. geçen sene arda sezonun çoğunda sakattı, kazım ikinci devre geldiğinde biraz daha gole dönük bir yapıya büründük, culio da gerekli desteği sağlayınca atıyorduk, ama yine de çok zorlanıyorduk geçen sene gol atmakta, bilhassa deplasman maçlarında.
bu seneye baktığımızda, geçen seneden farklı olarak
16 ekim 2011 galatasaray bursaspor maçında 88.dakikada gol atarak öne geçiyoruz, ki golü de 82. dakikada yemişiz. yani sonradan atabilme özelliğine tekrardan kavuşuyoruz, geçen sene olsa 82. dakikadan sonra bir de 85. dakikada gol yer, 2-1 mağlup bitirirdik muhtemelen. öte yandan muslera'nın atıldığı karabükle oynayan maçı hatırlayın, tamam gol penaltı menaltı ama penaltıyı da 10 kişilik takımın yakaladığı pozisyon sayesinde atabiliyoruz. yine eskiden olsaydı, o maçı en iyi 1-0 mağlup bitirirdik derdim. ama bu sene görünen o ki, belki çok fazla hücum varyasyonumuz yok, beklendiği kadar pozisyona da giremiyoruz; lakin "atıyoruz", en azından en gerekli dakikalarda "atmaya başladık". dünkü maç
* da gösterdi ki, yine 10 kişilik galatasaray, kaleci hatasından da olsa golü bulup durumu 2-2'ye getiriyor. tamam tt arena iyi güzel hoş da, geçen sene ağır bir krizden geçmiş takım için geride kalan haftalarda bu sinyaller iyi bile.
velhasıl kelam, haziran'dan beri bunlar değişti. ama görebilene.
