ona olan duygumu sözlerimle ifade zaten edemem etsemde o sözler, kelimeler yetmez. en güzeli atamız ile ilgili bir hikaye...
---
alıntı ---
izmir kurtulmus, çok tatli bir yorgunluk, ankara'ya hareket edecekler...
trene binerler ve kompartimana çekilirler. ertesi gün, yaveri, atatürk'ün
kompartimaninin kapisini çalar. atatürk, yorgun bitkin bir halde kravatini
yikamaktadir. yaveri:
-pasam bu ne hal, hiç uyumadiniz herhalde niye
böylesiniz, der.
-çocuk, kompartimanima yastikla battaniye koymayi
unutmussunuz, kolumu yastik yaptim agridi, setremi yastik yaptim üşüdüm,
uyumadim kalktim, der.
yaveri:
- 'aman pasam! birimize haber vereydiniz;
hemen size bir yastikla battaniye getirirdik', der.
ve bir ülke kurtarmaktan
dönen komutan tarihi bir cevap verir:
-geç fark ettim, hepiniz en az benim
kadar yorgundunuz, hiç birinize kiyamadim. önemli olan benim uyumam degil;
milletimin rahat uyumasi.
---
alıntı ---
sayısını unuttuğumuz şehitimize bir türlü dur diyemeyen ve rahatça uyuyan politikacılarımıza ithafen...