giray altınok

• 76

  kendisine ait olan karsilasmalar dizisini daha önce hic izlemedigim komedyen. buradaki iletileri görüp ilgili bölümü izledim, çok da begendim. varolsun, çok da güzel bölüm olmuş. bir arkadasin da dedigi gibi, fenerbahcelilerin medyayi domine ettigi bu dönemlerde kendisine bu yaptigindan oturu tesekkur ediyorum. şahan, giray vs gibi kulube sahip cikan bu insanlara bizlerin de sahip cikmasi gerekir. kendisine tesekkur ediyor, devamini diliyorum.
• 77

  senaryosunu yazdığı karşılaşmalar dizisinin 2. sezon 8. bölümüyle birçok galatasaraylıyı duygulandırmış olan galatasaraylı sanat insanı. itiraf edemediğimiz bir gerçeği de kapanış repliğinde yüzümüze de vurmuş. anamız, babamız, kardeşimiz, canımız herkes bir gün toprak oluyor da galatasaray sevgisi hep bizimle yaşıyor işte.
  
  keşke ben çekseydim dediğim nadir film/dizi bölümlerinden birisidir bu bölüm. keşke bir yerine adımı kazıyabilseydim bu bölümün.
• 78

  karşılaşmalar 2.sezon 8.bölümüyle salya sümük etmiş galatasaraylı oyuncu. uefa finaliyle ilgili ne görsek tüyler diken diken oluyor da 28 dk izleyince hepten koyverdik. galatasaray bir his takımıdır.
• 79

  var bunlar, prens ve karşılaşmalar dizilerini izleyen biriyim. özellikle prens favorim. eski zaman kanunlarına yeni nesil dil ve jest mimik ekleyerek yer yer güldürüyor yer yer de hüzünlendiriyor.
  ancak karşılaşmalar dizisinin 2. sezon 8. bölümünde beni hıçkırıklara boğarak ağlatmıştır.
  gece 00.30 civarında izledim son bölümü eşim ile birlikte. ben hıçkırırken eşim ağlıyor musun diyerek gülümsedi bana. daha çok hıçkırdım bu sefer.
  herkesin bir anlam yüklemesinin yanında çok büyük bir zaferi işlemiştir.
• 80

  karşılaşmalar dizisi ikinci sezon sekizinci bölümüyle beni de duygulandıran, zaten çok sevdiğim ve takdir ettiğim, bulunduğu konuma çok geç geldiğini düşündüğüm ve oradan daha yükseğe çıkacağına inandığım "sanatçı". kendi adıma teşekkür ediyorum. beni 17 mayıs 2000 akşamına götürdü sağolsun. o finali yaklaşık beş yıl sonra kaybettiğim babamla izlemiştik. futbolla çok az ilgisi olsa da sırf ben mutlu olacağım diye benimle beraber heyecanla izlemişti maçı. kaybederiz endişesiyle de sürekli teselli verip duruyordu bana üzülmeyim diye. popescu ile beraber topa vurduk, beraber uçtuk havaya. sevinçten ağladığım tek gün olabilir o an. acıdan da beş yıl sonra ağladım zaten. sonrasında da ağlayamama gibi boktan bir sorunla yaşadım. kızım doğduktan sonra o sorunu da çözdük gibi ama neyse. bu başka konu. konu dağılmadan tekrar teşekkür ederim kendisine. izlemeyenlere de şiddetle tavsiye ederim. sağolsun.