80
karşılaşmalar dizisi ikinci sezon sekizinci bölümüyle beni de duygulandıran, zaten çok sevdiğim ve takdir ettiğim, bulunduğu konuma çok geç geldiğini düşündüğüm ve oradan daha yükseğe çıkacağına inandığım "sanatçı". kendi adıma teşekkür ediyorum. beni 17 mayıs 2000 akşamına götürdü sağolsun. o finali yaklaşık beş yıl sonra kaybettiğim babamla izlemiştik. futbolla çok az ilgisi olsa da sırf ben mutlu olacağım diye benimle beraber heyecanla izlemişti maçı. kaybederiz endişesiyle de sürekli teselli verip duruyordu bana üzülmeyim diye. popescu ile beraber topa vurduk, beraber uçtuk havaya. sevinçten ağladığım tek gün olabilir o an. acıdan da beş yıl sonra ağladım zaten. sonrasında da ağlayamama gibi boktan bir sorunla yaşadım. kızım doğduktan sonra o sorunu da çözdük gibi ama neyse. bu başka konu. konu dağılmadan tekrar teşekkür ederim kendisine. izlemeyenlere de şiddetle tavsiye ederim. sağolsun.
