sözlükte fransa ya da başka bir takım üzerinden milliyetçilik, gencilik, dna'cılık yapılması gayet normal olan sözlüktür.
kimse golü atan futbolcu oturup ağlasın vs demiyor. guendouzi.
adamın babası faslı işte. tarihinde ilk defa yarı finale çıkmış bir fas var ve onların bütün ümitlerini kıran golden sonra golü atandan bile daha çok sevinmesi bana tuhaf geldi. babası, dedesi, atası, akrabası, yakınları vs mutlaka üzülmüşlerdir. sadece kararında bir sevinme de yeterliydi. zaaaaa huuaaa diye sevinmese daha yakışırdı. bu milliyetçilik değil köklerine, çevrene yakınlarına saygıdır.
bir kamerun asıllı fransız futbolcu da sanmıyorum ki köklerinin geldiği ülkenin takımına gol atınca abartılı bir sevinç yapsın.
futbolcular robot değil. bu sporu takip edenler de öyle. futbol biraz da duygusallık ve aidiyet içerir. zaten tutkusu da buradan gelir.
mesut özil, murat yakın ilk aklıma gelen ve türkiye'ye gol atınca abartılı sevinmeyen futbolcular. hatta bu gözler wesley sneijder bile gördü. hollanda milli takım formasıyla türkiye'ye gol atıp da sevinmeyen.
sözün özü sjw'lik rüzgarına kapılıp her söylemi, her eleştiriyi "ooo ırkçı" diye yazmak için klavye başında nöbet tutulması tuhaf. ama biliyorum bu güruh da gece başını yastığa koyunca bugün sjw için ne yaptım diye gününü şöyle bir süzüyor. bir şey yapamadıysa gözüne uyku girmiyor.
* pardon ya
*