çoğumuzun artık tanımakta zorlandığı efsane hocamız. bariz bir şekilde değişmiş hoca. hayata bakışı, düşünceleri, cesareti, bir çok şeyi değişmiş. eskiden real madrid gibi takımlarla oynarken bile 11'e 11 oynayacağız, umutsuzluğa gerek yok diyen, bizim olduğumuz yerde ümit kesilmez diyen adam gitmiş bambaşka biri gelmiş. 2-3 yıldır sürekli bahaneler duyuyoruz. eskiden böyle değildi bu iş. hocanın en büyük destekçileri de muhakkak görüyordur bunu. inkar eden varsa gelsin anlatsın. artık sürekli makastan, 10.000 kişilik seyirciden, hakemden, yönetimden, transferden, tff'den, hava durumundan vs. envai çeşit durumlardan bahsediyor. hocam yapma gözünü seveyim. makas falan bir noktaya kadar kabul ama biz zaten şampiyonlar ligi şampiyonluğu beklemiyoruz. ayaklarımız yere basıyor. ama maaş bütçesi bizden az olan, ya da dengimiz takımlarla maç yaparken bile bu bahanelerle gelme bize.
buradaki eleştirilerin çoğunun da terim düşmanlığından dolayı değil, eski terim'i tanıdıklarından dolayı olduğunu düşünüyorum. daha önce imkansızların yapılabildiğini gösteren bir insanın, bu derece sinmesini, temkinli olmasını, her başarısızlıkta bir gerekçe bulmasını kabullenemiyoruz. hoca böyle değildi, isteyen istediğini söylesin ama durum bu. belki yaşla gelen bir durum vardır, artık risk almak istemiyordur. sadece güçlü kadrolarla çalışmak istiyordur, yetiştirici olmak istemiyordur bilemem. sebebi ne anlamıyorum, o kadar sosyolojik ve psikolojik çıkarım yapacak donanımım da yok ama hocanın eski terim olmadığı da bir gerçek.
umuyorum bu akşam
*, eski bildiğimiz terim'den az da olsa bir kıvılcım görürüz de bu sezona dair umutlarımız artar. yoksa bir çoğumuz yine maçları göz ucuyla, hevessiz, bitse de gitsek diyerek izlemeye devam edeceğiz.
