109
senesini tam olarak söyleyemem ama 14 seneden sonra şampiyonluğa koştuğumuz sezondu, aile dostumuz hadi maça gidelim dediğinde ayaklarım yerden kesilmişti, 5-6 yaşlarında bir çocuktum ve galatasaray'ımı sonunda görecektim. "maçı kapalıda seyredelim" dendiğinde ise bütün hayallerim yıkılmıştı.çocuk aklı işte, içimden "herhalde kapalı salonda oynanan başka bir lig var ve o takımı izlemeye gidiyoruz" dedim. üzüntüden "galatasaray kapalı salon futbol takımının" ilk 11 i kimdir acaba diye buruk buruk kafamdan isimler uydurmuştum, görmeyi hayal ettiğim ilk 11 i göremeyeceğimi düşündüğümden .ama şikayet edip de bundan da mahrum kalmak istemedim, beni götürmezler diye korktum ve sesimi çıkarmadan bir bilinmeze doğru merakla yol almıştık.
sonunda ne mi oldu, su an o gün hangi takımla oynadığımızı bile hatırlayamam.. kapalının gerçek anlamını öğrendiğimdeki sevinç bile hafızamda net değil. bana o günden miras kalan o gün tanıştığım şu büyülü cümleler;
"tribünlerle coşacaksın, kupaları alacaksın. sen şampiyon olacaksın. seni sevmeyen ölsün, ölsün!! 14 senelik bu çile, bitsin artık bu sene. sen şampiyon olacaksın, seni sevmeyen ölsün, ölsün!!
sonunda ne mi oldu, su an o gün hangi takımla oynadığımızı bile hatırlayamam.. kapalının gerçek anlamını öğrendiğimdeki sevinç bile hafızamda net değil. bana o günden miras kalan o gün tanıştığım şu büyülü cümleler;
"tribünlerle coşacaksın, kupaları alacaksın. sen şampiyon olacaksın. seni sevmeyen ölsün, ölsün!! 14 senelik bu çile, bitsin artık bu sene. sen şampiyon olacaksın, seni sevmeyen ölsün, ölsün!!
