574
totemlere inanırım ben. uğurlu formam ve uğurlu atkım 3 gün önceden kapıya asılmıştı. ayrıca beraber izlediğimiz hiçbir maçı kaybetmediğimiz toplam 9 arkadaşımla aynı yerde izleyecektik bu maçı. sabaha karşı 4te yatmış olmama rağmen 8de uyandım kendiliğimden. gözümde gram uyku yoktu. duramadım evde kendimi sokaklara attım. aradım arkadaşlarımı erkenden buluşalım diye. onlarda benim gibiydi zaten saat 11de buluştuk maça daha 8saat varken. hepimizin içinde bir heyecan, hepimizin içinde zincirlerini kırmayı bekleyen bir sevinç vardı. aylar yıllar sonra maç saati nihayet geldi. açıkçası maç sırasında hatırladığım tek şey çizgiye 1 metre kala semih şentürk'ün kafa vuruşunda topu çıkaran fernando muslera'yı* görüp ''şampiyonuz ulan!'' diye bağırışım oldu. nefessiz geçen 90 dakikanın sonunda o zincirlerin kırılmasıyla gelen çoşku, nevizadeden istiklale, sahilden floryaya akan sarı kırmızı renkler hayatımda gördüğüm en güzel manzarada ilk üçe oynar. böyle bir mutluluk herkese nasip olmaz.
zaten olduğuna inanmadığım ezeli rekabet, 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçından sonra şükrü saraçoğlu stadında şampiyonluk kupası kaldırmamızla resmi olarak son bulmuştur.
zaten olduğuna inanmadığım ezeli rekabet, 12 mayıs 2012 fenerbahçe galatasaray maçından sonra şükrü saraçoğlu stadında şampiyonluk kupası kaldırmamızla resmi olarak son bulmuştur.
