3977
8 haziran 2012 rusya çek cumhuriyeti maçını 90 dakika dikkatle izledim. özellikle de baros açısından. tamam baros'u severiz, canımız, ciğerimizdir kendisi ama eğri oturup doğru konuşmak lazım. baros'ta bir çekince var ve her maçta daha da büyüyor. kendine güvensiz, fiziksel olarak bitik, işine yani futboluna karşı ciddi değil, hatta aşırı laubali diyebilirim. ayağına top geliyor, topu ayağında tutamıyor, rakibini geçmeye çalışıyor, yapamıyor topu kaptırıyor, son bir hamleyle kendini yere atıp faul bekliyor ve hakeme serzenişte bulunuyor. rosicky, baros'a ara pası atmak istiyor ama baros oralı değil. atılan paslara karşı ya salağa yatıyor ilgilenmiyor, ya da koşmak istediğinde ofsayta düşüyor veya rakip defans topu kesiyor. lafı uzatmayayım da direk söyleyeyim; baros eskisi gibi rakip takımlara, defanslara korku salan bir santrafor değil. bilakis helva gibi bir santrafor. hatta daha da ileri gideyim; sözlükten bir kadro yapsak çıkacak takımın savunması baros'u rahatlıkla marke edebilir, abartmıyorum. kafa olarak futboldan uzaklaşmış baros. sadece ismiyle yaşıyor ama günümüzde futbol her an değişiyor, gelişiyor, yerli yerinde kalmıyor. baros geri kalmayı tercih edecekse ki öyle gözüküyor, saygılı ve sevgili bir şekilde yolları ayırmak gerekiyor, malesef.
