293
sadece altı yaşındaydım. o zamanlar bir tür toza bandırılan, değişik şekerler vardı. hatırlıyorum, başımda şapkam ile televizyonun karşısında onu yiyordum. babam arkasını dönmüştü heyecandan. sonra popescu geldi... sonra biz tura çıktık. hayatımda ilk kez o zaman gördüm ben, galatasaraylı olmanın anlamını. o gün orada bütün türkiye vardı. fenerbahçeli de vardı, beşiktaşlı da vardı. babamın pek yakın fanatik fenerbahçeli arkadaşı ahmet amca bizi kopenhang'dan ararken "bir daha olmaz böyle bir şey, bir daha göremeyiz!" diyordu.
şimdi on sekiz yaşındayım. az kaldı biliyorum. dün döküldüğümüz sokaklara, yarın yine döküleceğiz. bu defa sırtını televizyona dönen ben olacağım.
büyüksün galatasaray, türkiye'sin galatasaray, bizsin galatasaray! selam olsun dünü yaratanlara ve yarını yaratacaklara, selam olsun sarı-kırmızıya!
şimdi on sekiz yaşındayım. az kaldı biliyorum. dün döküldüğümüz sokaklara, yarın yine döküleceğiz. bu defa sırtını televizyona dönen ben olacağım.
büyüksün galatasaray, türkiye'sin galatasaray, bizsin galatasaray! selam olsun dünü yaratanlara ve yarını yaratacaklara, selam olsun sarı-kırmızıya!
