424
ah tutamıyorum kendimi, durmadan açıp tekrar tekrar izliyorum selçuk'un golünü ve her seferinde biraz daha üzülüyorum maçın sonucuna. selçuk'un golden sonra o hırs içinde bağırarak zıplaması, kenarda oluşan o yumak, melo'nun çıldırması, elmander'in top ağlarla buluşur buluşmaz topu alıp santraya götürmesi, volkan'ın umutsuz bakışları ve daha bir sürü şey. allahım biz bunu gerçekten haketmedik, bir türlü toparlanamıyorum çıkartamıyorum aklımdan maçı ve her izlediğimde biraz daha üzülsem de, galatasaray'ın bu arzusunu, hırsını, futbolunu hatırladıkça da şampiyonluğa daha da fazla inanıyorum.
