1381
geçen yıl gittiğim gençlerbirliği - trabzonspor maçında, ''parçalı sana ne de yakışır!'' diye defalarca iç geçirdiğim futbolcu. iç geçirmekle kalmadım tabi, trabzonsporlu abime etrafımdaki onca bordo-maviliye çaktırmadan söyledim. ''ahahah, bekle, alırsınız selçuk'u!'' demişti.
alamayacağımıza inanıyordum ben de... bir kendi orta sahamıza bakıyordum, bir selçuk'a! bam'la yaşamayı öğrenmeye başlamıştım artık. selçuk gibi bir futbolcuya sahip olabilmek, çok uzak bir ihtimal gibi geliyordu. ya fenerbahçe'ye gidecekti, ya yurt dışına... sadece iç geçiriyordum işte. ''selçuk sana parçalı ne de yakışır!''
gün geldi, ntv spor'da o altyazıyı gördüm: ''selçuk inan, (ntv spor iç ses: bir çuval paraya, evet bir çuval paraya... lan zaten o parayı vermeseydiniz fener'e gelirdi. oha be o kadar para verilir mi? dur bakayım? çok da vermemişler aslında. beş yıllık bilançoyu toplayıp, çarpıp, karesini alıp çok gibi göstermeliyiz. oha be, nasıl kaçırdık biz bu çocuğu?!) galatasaray'da!
selçuk inan galatasaray forması giyecekti... hemen abimi aradım. ''abi, ntv spor altyazısında şu an ne okuyorum biliyor musun?'' dedim. okudum ona altyazıyı. sesindeki ümitsizlik hala kulaklarımda. inanamıyordu. ''dedikodudur...'' diyordu. bir trabzonspor taraftarının sesindeki ümitsizlik... zordu selçuk'u kaybetmek. ve bir galatasaraylının sesindeki coşku... güzel günlerin habercisiydi, başka formalar altında hayranlıkla izlenen o harika futbolcuyu gönlündeki renklerin içinde görecek olmak!
selçuk inan geldi. başka formalar altında hayranlıkla izlediğimiz o harika futbolcuyu daha da büyüttü. galatasaray taraftarını, ceza sahası etrafında bir serbest vuruş kazanıldığında heyecandan ayağa kaldıracak kadar... hagi'mizden beri hiç heyecanlandırmamıştı ki bizi o serbest vuruşlar!
hiç gitme bu takımdan selçuk inan... kaptanlık bandını geçir koluna ve onu semih kaya'ya devredeceğin güne kadar, nice kupalar kaldır bu takımla. 22 nisan'da attığın güzel golün güzel sevinci hep 22 nisan'da olduğu gibi yarım kalmayacak. şampiyonluğun coşkusu, en çok sana yakışacak...
alamayacağımıza inanıyordum ben de... bir kendi orta sahamıza bakıyordum, bir selçuk'a! bam'la yaşamayı öğrenmeye başlamıştım artık. selçuk gibi bir futbolcuya sahip olabilmek, çok uzak bir ihtimal gibi geliyordu. ya fenerbahçe'ye gidecekti, ya yurt dışına... sadece iç geçiriyordum işte. ''selçuk sana parçalı ne de yakışır!''
gün geldi, ntv spor'da o altyazıyı gördüm: ''selçuk inan, (ntv spor iç ses: bir çuval paraya, evet bir çuval paraya... lan zaten o parayı vermeseydiniz fener'e gelirdi. oha be o kadar para verilir mi? dur bakayım? çok da vermemişler aslında. beş yıllık bilançoyu toplayıp, çarpıp, karesini alıp çok gibi göstermeliyiz. oha be, nasıl kaçırdık biz bu çocuğu?!) galatasaray'da!
selçuk inan galatasaray forması giyecekti... hemen abimi aradım. ''abi, ntv spor altyazısında şu an ne okuyorum biliyor musun?'' dedim. okudum ona altyazıyı. sesindeki ümitsizlik hala kulaklarımda. inanamıyordu. ''dedikodudur...'' diyordu. bir trabzonspor taraftarının sesindeki ümitsizlik... zordu selçuk'u kaybetmek. ve bir galatasaraylının sesindeki coşku... güzel günlerin habercisiydi, başka formalar altında hayranlıkla izlenen o harika futbolcuyu gönlündeki renklerin içinde görecek olmak!
selçuk inan geldi. başka formalar altında hayranlıkla izlediğimiz o harika futbolcuyu daha da büyüttü. galatasaray taraftarını, ceza sahası etrafında bir serbest vuruş kazanıldığında heyecandan ayağa kaldıracak kadar... hagi'mizden beri hiç heyecanlandırmamıştı ki bizi o serbest vuruşlar!
hiç gitme bu takımdan selçuk inan... kaptanlık bandını geçir koluna ve onu semih kaya'ya devredeceğin güne kadar, nice kupalar kaldır bu takımla. 22 nisan'da attığın güzel golün güzel sevinci hep 22 nisan'da olduğu gibi yarım kalmayacak. şampiyonluğun coşkusu, en çok sana yakışacak...
