211
milliyet'teki yazısı süper rezalet
--- alıntı ---
beşiktaş, takım olarak herkese yenilebilecek; oyuncu kadrosu bakımındansa herkesi yenebilecek garip bir takım. normal sezonun son gününde (karabük önünde) gösterdiler ki, takım olarak bu sezonu kapatmışlar. play-off’ta onlar için tek umut bireysel performanslardı, beklenti quaresma’nın bir solosu veya fernandes’in bir frikiğinde yoğunlaşmıştı. dün onlar da sihir üretmeyince, (kötü bir gününde bile olsa) takım hüviyeti olan taraf, yani galatasaray kazandı doğal olarak...
* * *
galatasaray kazandı kazanmasına da, 90 dakika boyunca her şey öyle kötüydü ki: galatasaraylılar formsuz, beşiktaşlılar isteksiz, hakem göçek düdük rekoruyla zaten az olan futbolu iyice azaltır bir görüntü içinde... top bir türlü orta yuvarlak çevresindeki 30x30 metrelik alandan çıkmıyor; orada da canhıraş bir kavga, canhıraş bir güreş... süper final, 90 dakika boyunca süper bir sıkıntı; uzatmalarda da süper rezalete dönüştü dün gece...
hilbert sakatlıktan gerileyerek dönmüş, ismail madrid’de ağzımıza çaldığı bir parmak baldan sonra ortalarda yok. eboue hem gölgesiyle hem de quaresma’yla yaptığı kavgayla bir çizgiyi kilitledi. benzer bir ilişki selçuk’la fernandes arasında da var. beşiktaş’ta biraz ernst kıpırdıyor, biraz pektemek çırpınıyor. galatasaray’da melo’nun kendini kabul ettirme çabası var, elmander bütün büyük maçlarda olduğu gibi inönü’de de canlı. gerisiyse sadece savaşıyor, sadece kavga ediyor. oynamıyor.
yine de bütün bu oynamayanlar içinde oynamayan bir adam daha fazla dikkatimizi çekiyor, o da engin... arda, madrid’deki ilk maçlarında bizi heyecanlandırmıştı; daha fazla geriye geliyor, daha fazla top kazanıyor, iki yönlü bir oyuncuya dönüşüyor filan diye gururlanıyorduk koltuğumuzda. sonra bir de baktık, çalışan/savaşan arda, kendisini atletico’ya taşıyan esas özelliklerini yitirmeye başlamış; çalım atmıyor, ceza alanına girmiyor, şut denemiyor.
benzer bir dönüşüm de engin’de oldu gibi... çılgın çocuk, galatasaray’da iki yönlü bir oyuncuya dönüştü derken kendinden uzaklaştı: risk almayan, adam geçmeyen, şut çekmeyen, gol bölgesine gitmeyen sıradan bir futbolcu oldu çıktı engin... herhalde simeone’nin arda, terim’in de engin için biraz daha kafa yormaları gerek...
--- alıntı ---
--- alıntı ---
beşiktaş, takım olarak herkese yenilebilecek; oyuncu kadrosu bakımındansa herkesi yenebilecek garip bir takım. normal sezonun son gününde (karabük önünde) gösterdiler ki, takım olarak bu sezonu kapatmışlar. play-off’ta onlar için tek umut bireysel performanslardı, beklenti quaresma’nın bir solosu veya fernandes’in bir frikiğinde yoğunlaşmıştı. dün onlar da sihir üretmeyince, (kötü bir gününde bile olsa) takım hüviyeti olan taraf, yani galatasaray kazandı doğal olarak...
* * *
galatasaray kazandı kazanmasına da, 90 dakika boyunca her şey öyle kötüydü ki: galatasaraylılar formsuz, beşiktaşlılar isteksiz, hakem göçek düdük rekoruyla zaten az olan futbolu iyice azaltır bir görüntü içinde... top bir türlü orta yuvarlak çevresindeki 30x30 metrelik alandan çıkmıyor; orada da canhıraş bir kavga, canhıraş bir güreş... süper final, 90 dakika boyunca süper bir sıkıntı; uzatmalarda da süper rezalete dönüştü dün gece...
hilbert sakatlıktan gerileyerek dönmüş, ismail madrid’de ağzımıza çaldığı bir parmak baldan sonra ortalarda yok. eboue hem gölgesiyle hem de quaresma’yla yaptığı kavgayla bir çizgiyi kilitledi. benzer bir ilişki selçuk’la fernandes arasında da var. beşiktaş’ta biraz ernst kıpırdıyor, biraz pektemek çırpınıyor. galatasaray’da melo’nun kendini kabul ettirme çabası var, elmander bütün büyük maçlarda olduğu gibi inönü’de de canlı. gerisiyse sadece savaşıyor, sadece kavga ediyor. oynamıyor.
yine de bütün bu oynamayanlar içinde oynamayan bir adam daha fazla dikkatimizi çekiyor, o da engin... arda, madrid’deki ilk maçlarında bizi heyecanlandırmıştı; daha fazla geriye geliyor, daha fazla top kazanıyor, iki yönlü bir oyuncuya dönüşüyor filan diye gururlanıyorduk koltuğumuzda. sonra bir de baktık, çalışan/savaşan arda, kendisini atletico’ya taşıyan esas özelliklerini yitirmeye başlamış; çalım atmıyor, ceza alanına girmiyor, şut denemiyor.
benzer bir dönüşüm de engin’de oldu gibi... çılgın çocuk, galatasaray’da iki yönlü bir oyuncuya dönüştü derken kendinden uzaklaştı: risk almayan, adam geçmeyen, şut çekmeyen, gol bölgesine gitmeyen sıradan bir futbolcu oldu çıktı engin... herhalde simeone’nin arda, terim’in de engin için biraz daha kafa yormaları gerek...
--- alıntı ---
