279
lise1, 2. dönem ve en zor ders olan edebiyat son sınavı. bir önceki sınavım 30 veya 40. sınavım 18 mayıs 2000 tarihinde.evde ders çalışmanın ölüm gibi geldiği dakikalarda, sokaktan yükselen her seste balkona fırlayıp sevince ortak olma hevesiyle kalbim deli gibi çarparken hep hüsranla içeri girişim ve ders çalışmaya devam edişim dün gibi aklımda. canlı olarak izleyememenin vermiş olduğu burukluk, uzatma ve penaltı atışlarını izleyebilmem ve büyük kaptan bülent korkmaz 'ın o bandajlı koluyla formasını giymeye çalıştığı anı görmemle yerini büyük bir duygu seline bıraktı. o maçı orada kazanacağımıza emindim fakat son düdükten önce atacağımız her penaltıda sevincim o kadar büyük bir hale büründü ki yerimde duramamak bir yana, dışarı çıkıp mahalle kahvesinde onlarca insanla izlemeye gitmem içimdeki mutluluğu onlarla paylaşıp biraz olsun rahatlama isteğimdendi sanırım. son penaltıdan sonra herkes birbirine sarılıp deli gibi sağa sola vururken kendilerini bir yandan da meşaleler yakılıyordu. bayram dediğimiz şey bu olmalıydı diye düşündüğümü ve saatler sonra eve gelip maçı izlediğimde neleri kaçırdığımı görmem biraz olsun üzse de beni ertesi gün sınavımın çok iyi geçmesi ve sınavda en yüksek notu almam hayatımda asla unutamayacağım bir tarih olarak kazında aklıma. *
