2027
çok büyüktür. farklı coğrafyalardan insanları birleştirir, ortak nokta oluşturur.
11 şubat 2012 galatasaray kayserispor maçı için saat 11:00'da bursa'dan hareket ettik. taksim'de bi yemek yiyelim dedik, girdiğim yerde kendini italyan olarak tanıtan bi beyfendi ingilizce konuşup konuşamadığımı sordu. bende birazcık biliyorum gibisinden bişeyler dedim. "g.saraylısın, bana stada nasıl gidebileceğimi anlatır mısın?" dedi. peki olur dedim, anlattım. daha sonra bana 2000 uefa kupası final maçı için italya'dan kopenhag'a gittiğini anlattı ve ekledi, gördüğüm en sempatik takımdı dedi.* teşekkür ettikten sonra ayrıldı yanımızdan. derken istiklal'de yürürken malezyalı iki genç arkadaş "türk telekom arena'yı nasıl bulabiliriz?" ona da kısaca anlattıktan sonra bana dediği şey, "cska maçını izledim harikaydı o yüzden futbol takımının maçına gitmek istiyorum." bir kez daha gururlandım.
her neyse maçtan çıktık, otobüsümüze bindik saat 2:25 gibi kent meydanı'ndaydım. bursalılar bilir ordan altıparmak'a dolmuşlar kalkar, bindim bi dolmuşa. şoför ağabey "genç maçtan mı geliyosun?" diye sordu. evet abi dedim. takımın şuan ki halinden bi başladık sohbet etmeye, 89 şampiyonluğuna kadar dönem dönem kadroları inceledik.** abi dedim fenerbahçeli akrabalarımı bile sevmiyorum dedim. abimde bana döndü ve dedi ki "kardeşim ben adanalıyım, benim değil akrabam mahallede oturduğum adam bile fenerbahçeli olamaz. adana'da fenerbahçeyi tutmak *." sonra bana istanbul'da iken yine şoförlük yaptığını, galatasaray'ın maçları olduğu zaman kontağı kapatıp eski açık'a gittiğini, prekazi'yi izlemenin nasıl bişey olduğunu anlattı. saat 03:00 gösterirken, "hadi artık kalkalım, sen de yat dinlen dedi." sağolsun evime kadar bıraktı..
şimdi galatasaray, sen o kadar büyüksün ki bir italyan'ın, bir malezyalının, bir adanalının* ve bir bursalının ortak paydası olabiliyosun. o amca bana seni anlatırken gözlerinin içi gülüyo, telefonundan senin armanı gösterirken gururlu bir şekilde geçmişi hatırlıyo belki de.. işte sen bu yüzden şampiyonluklarla en iyi olmayacaksın, başarısızlıklarla küçülmeyeceksin. senin büyüklüğün, birbiriyle hiç bir ortak noktası olmayan insanların, oturup saatlerce senin hakkındaki hikayelerini birbirlerine, küçük bir fidanı ağaç yapmış bahçivan'ın duyduğu gurur gibi anlatmasıdır.
11 şubat 2012 galatasaray kayserispor maçı için saat 11:00'da bursa'dan hareket ettik. taksim'de bi yemek yiyelim dedik, girdiğim yerde kendini italyan olarak tanıtan bi beyfendi ingilizce konuşup konuşamadığımı sordu. bende birazcık biliyorum gibisinden bişeyler dedim. "g.saraylısın, bana stada nasıl gidebileceğimi anlatır mısın?" dedi. peki olur dedim, anlattım. daha sonra bana 2000 uefa kupası final maçı için italya'dan kopenhag'a gittiğini anlattı ve ekledi, gördüğüm en sempatik takımdı dedi.* teşekkür ettikten sonra ayrıldı yanımızdan. derken istiklal'de yürürken malezyalı iki genç arkadaş "türk telekom arena'yı nasıl bulabiliriz?" ona da kısaca anlattıktan sonra bana dediği şey, "cska maçını izledim harikaydı o yüzden futbol takımının maçına gitmek istiyorum." bir kez daha gururlandım.
her neyse maçtan çıktık, otobüsümüze bindik saat 2:25 gibi kent meydanı'ndaydım. bursalılar bilir ordan altıparmak'a dolmuşlar kalkar, bindim bi dolmuşa. şoför ağabey "genç maçtan mı geliyosun?" diye sordu. evet abi dedim. takımın şuan ki halinden bi başladık sohbet etmeye, 89 şampiyonluğuna kadar dönem dönem kadroları inceledik.** abi dedim fenerbahçeli akrabalarımı bile sevmiyorum dedim. abimde bana döndü ve dedi ki "kardeşim ben adanalıyım, benim değil akrabam mahallede oturduğum adam bile fenerbahçeli olamaz. adana'da fenerbahçeyi tutmak *." sonra bana istanbul'da iken yine şoförlük yaptığını, galatasaray'ın maçları olduğu zaman kontağı kapatıp eski açık'a gittiğini, prekazi'yi izlemenin nasıl bişey olduğunu anlattı. saat 03:00 gösterirken, "hadi artık kalkalım, sen de yat dinlen dedi." sağolsun evime kadar bıraktı..
şimdi galatasaray, sen o kadar büyüksün ki bir italyan'ın, bir malezyalının, bir adanalının* ve bir bursalının ortak paydası olabiliyosun. o amca bana seni anlatırken gözlerinin içi gülüyo, telefonundan senin armanı gösterirken gururlu bir şekilde geçmişi hatırlıyo belki de.. işte sen bu yüzden şampiyonluklarla en iyi olmayacaksın, başarısızlıklarla küçülmeyeceksin. senin büyüklüğün, birbiriyle hiç bir ortak noktası olmayan insanların, oturup saatlerce senin hakkındaki hikayelerini birbirlerine, küçük bir fidanı ağaç yapmış bahçivan'ın duyduğu gurur gibi anlatmasıdır.
