145
evde ayakta izlediğim ender maçlardan birisi oldu. tam bitti oley derken o nasıl bir üçlük yedik hala onun şokundayım. resmen yıkılmıştım. oyuncularımızın daha kötü duruma düşeceğini, kesin maçtan kopacaklarını düşünmüştüm. bu maçla başarı nasıl yakalanır, ani şoktan nasıl çıkılır onu da öğrettiler bana. tabi arkalarında ki inanılmaz desteği de unutmamak lazım. diğer bir yandan bu maça neden gitmedim hala ona yanıyorum. oynayanı da, oynatanı da, tezahürat yapanı da ayrı ayrı kutlar, bana bu büyük coşkuyu yaşattıkları için hepsine teşekkür ederim.
