15
tarif edilemez lakin şu yazıyla ucundan yakalanabilir;
ulan galatasaray!
biz öööle kendi hayatımızı efendi gibi yaşamaya çalışırken
ne biliyim...
sağa sola salça olmadan...
belki en büyük keyfimiz...
günesin allahına kadar vurdugu
altın sarısı biramızı yudumlarken...
birbirimize ask acılarımızı,
''pardon! gözüme toz kaçtı!'' hissiyatı içinde fısıldarken...
bacağımıza sürünüp duran bir kediyi okşarken,
''ooluum bu kedi hayvanı var ya,
tekamül zincirinin en son halkasi lan"
"buda'dan bile daha bilge lan bu hayvan!''
seklinde naif muhabbetlerimizi yaparken...
kanımızı dökerek kurduğumuz ayyaş cumhuriyetin
en aşşağılık başkentleri aksaray meyhanelerinde
ileri karakolları olan parklarda...
gökte sadece sahici bi dolunay...
elimizde güsel marmara...
şehrin götünde pireler uçusurken
ve biz terkedilen bir sevgili nasil üşürse...
işte öyle üşürken...
ve daha onyedi...
onyedi...
on yedi iken aşk konuşulur di mi...
hayir
biz senin adını fısıldıyorduk galatasaray
bunu hiç bilmeyeceksin!
gecenin çükünde her türk babası gibi
ayyaş bi babanın sızmasını bekledikten sonra
yine boynumuzda sarı-kırmızı kaşkollar
yine aynı dolunayın altında buluşup
bağrında gecelemek için sana koşarken
içtigimiz o güsel marmaranın bile
adın kadar içimizi ısıtamadığını
hiç bilmeyeceksin galatasaray!
1980'ler...
sokağa çıkma yasakları...
daha on yedi... on yedi... on yedi... bile degilken
geceleri boynumuzda sarı kırmızı kaşkollar...
elimizde sarı kırmızı pankartlar...
bir militan gibi toplum polislerinden kaçarken...
ve bütün yaşıtlarımız...
geceleri... gayrimeşru bu şehrin
gayrimeşru duvarlarına
kahrolsun faşizm yazarken
biz geceleri aynı duvarlara...
en büyük cimbom yazdık
ve bütün yaşıtlarımız
gündüzleri mütemadiyen fenerli iken
biz aleme inat seni sevdik
komik olan şuydu
tarihinin en zavallı dönemiymis meğer
hiç şampiyon olamazdın o zamanlar
biz de zaten farkında degildik...
hep güsel marmaraydık çünkü
daha on yedi.. on yedi.. on yedi bile diildik...
neden gaassaray? diyenlere...
because, güsel marmarayla güsel gidiyor! derdik...
ki bunu hiç bilmezsin...
daha onyedi onyedi onyedi bile diildim diyom...
alooooooo?
ulan gaassaray!
söyleyecek o kadar çok şeyim var ki sana!
ulan!
anlatacak o kadar çok hikayem var ki gaassaray!
anam avradım olsun hiç bilemeyeceksin!
bu kediler var ya... çok enteresan hayvanlar abi.....
ulan galatasaray!
biz öööle kendi hayatımızı efendi gibi yaşamaya çalışırken
ne biliyim...
sağa sola salça olmadan...
belki en büyük keyfimiz...
günesin allahına kadar vurdugu
altın sarısı biramızı yudumlarken...
birbirimize ask acılarımızı,
''pardon! gözüme toz kaçtı!'' hissiyatı içinde fısıldarken...
bacağımıza sürünüp duran bir kediyi okşarken,
''ooluum bu kedi hayvanı var ya,
tekamül zincirinin en son halkasi lan"
"buda'dan bile daha bilge lan bu hayvan!''
seklinde naif muhabbetlerimizi yaparken...
kanımızı dökerek kurduğumuz ayyaş cumhuriyetin
en aşşağılık başkentleri aksaray meyhanelerinde
ileri karakolları olan parklarda...
gökte sadece sahici bi dolunay...
elimizde güsel marmara...
şehrin götünde pireler uçusurken
ve biz terkedilen bir sevgili nasil üşürse...
işte öyle üşürken...
ve daha onyedi...
onyedi...
on yedi iken aşk konuşulur di mi...
hayir
biz senin adını fısıldıyorduk galatasaray
bunu hiç bilmeyeceksin!
gecenin çükünde her türk babası gibi
ayyaş bi babanın sızmasını bekledikten sonra
yine boynumuzda sarı-kırmızı kaşkollar
yine aynı dolunayın altında buluşup
bağrında gecelemek için sana koşarken
içtigimiz o güsel marmaranın bile
adın kadar içimizi ısıtamadığını
hiç bilmeyeceksin galatasaray!
1980'ler...
sokağa çıkma yasakları...
daha on yedi... on yedi... on yedi... bile degilken
geceleri boynumuzda sarı kırmızı kaşkollar...
elimizde sarı kırmızı pankartlar...
bir militan gibi toplum polislerinden kaçarken...
ve bütün yaşıtlarımız...
geceleri... gayrimeşru bu şehrin
gayrimeşru duvarlarına
kahrolsun faşizm yazarken
biz geceleri aynı duvarlara...
en büyük cimbom yazdık
ve bütün yaşıtlarımız
gündüzleri mütemadiyen fenerli iken
biz aleme inat seni sevdik
komik olan şuydu
tarihinin en zavallı dönemiymis meğer
hiç şampiyon olamazdın o zamanlar
biz de zaten farkında degildik...
hep güsel marmaraydık çünkü
daha on yedi.. on yedi.. on yedi bile diildik...
neden gaassaray? diyenlere...
because, güsel marmarayla güsel gidiyor! derdik...
ki bunu hiç bilmezsin...
daha onyedi onyedi onyedi bile diildim diyom...
alooooooo?
ulan gaassaray!
söyleyecek o kadar çok şeyim var ki sana!
ulan!
anlatacak o kadar çok hikayem var ki gaassaray!
anam avradım olsun hiç bilemeyeceksin!
bu kediler var ya... çok enteresan hayvanlar abi.....
