27
gece gece aklıma gelip bir anda sevinmemi sağlayan sonra da garip bir şekilde hüzünlendiren maç. sabahın 8'inde yollara düşüp, zar zor karaborsadan bilet bulmak için samiyen'nin yolunu tuttuğumu hatırlıyorum. gecenin köründe başlıyacak maç için okadar sabırsızım ki bir an önce kapılar açılsın içeri gireyim yeni açığın numaralı tarafında kendime güzel bir yer bulayım istiyorum. saat 4 gibi içerdeydim. oysa şimdi, maçtan 5-6 saat önce tribüne girmek nasıl bir mantıktır diye düşünüyorum.
eski günleri özlüyorum. bir sezon önce milanı devirip avrupada kupa seferine çıkan takımın o sezon milanla tekrar kapışacak olmasına tanıklık ettiğimi hatırlayıp, o günleri özlüyorum. hagi'nin son anda ayağını uzatıp dida'ın üstünden aşırdığı topun usulca havada süzülmesini ve ağlarla buluşmasını, yeni açıktaki binlerce insanın o açıdan tam olarak ne olduğunu anlayamayıp, o top nasıl gol oldu lan diye çıldırmasını özlüyorum. jardel'in attığı ikinci golde sevinçten herkesin 10 basamak yer değiştirdiğini hatırlayıp tekrar seviniyorum.
o günleri zaten hayal meyal hatırlıyoruz artık. son on senede çok şeyi unutmak zorunda kaldık, bunu hatırladıkça hüzünleniyorum. lucescu'nun maçtan önce milanı küçümsemeyelim dediği günlerden rakiplerimizin bizi küçümser hale geldiği sezonları görmek hüzünlendiriyor insanı.
eski günleri özlüyorum. bir sezon önce milanı devirip avrupada kupa seferine çıkan takımın o sezon milanla tekrar kapışacak olmasına tanıklık ettiğimi hatırlayıp, o günleri özlüyorum. hagi'nin son anda ayağını uzatıp dida'ın üstünden aşırdığı topun usulca havada süzülmesini ve ağlarla buluşmasını, yeni açıktaki binlerce insanın o açıdan tam olarak ne olduğunu anlayamayıp, o top nasıl gol oldu lan diye çıldırmasını özlüyorum. jardel'in attığı ikinci golde sevinçten herkesin 10 basamak yer değiştirdiğini hatırlayıp tekrar seviniyorum.
o günleri zaten hayal meyal hatırlıyoruz artık. son on senede çok şeyi unutmak zorunda kaldık, bunu hatırladıkça hüzünleniyorum. lucescu'nun maçtan önce milanı küçümsemeyelim dediği günlerden rakiplerimizin bizi küçümser hale geldiği sezonları görmek hüzünlendiriyor insanı.
