1787
dogdugumda babam yurt dısındaydı. 4 yasıma gelene kadar dogru duzgun gormedim kendisini arada izine gelip giderdi. 3 ya da 4 yasındayım bi gun kapı calındı koli gibi bişeyler geldi eve. o zamanlar kaset sistemi vardı buyuklu kucuklu. annem koliyi acarken bos bos bakıyodum içine derken annem bi kaset cıkardı. o zamanlar okumayı bilmiyodum tabi ama annemin ''hadi gel bakalım baban bunu sana ozel gondermiş'' dedigini dun gibi hatırlarım. kaseti videoya taktık garip pirhanalı bi film cıktı korktum ama sonrasında bi anda sahne degişti bi beyaz formalı birde kırmızı formalı 2 takımın macı basladı bi anda. aklım erdigince izledim ve o yasıma ragmen anlamamama ragmen her golde her cıglıkta her sevincte içimde bişeyler resmen tutusuyordu. yıllar sonra o kasete baktım ustunde galatasaray 5 : 0 neuchatel xamax - aglatan mac hemen alt satırda ise ogluma mutlaka izlet yazıyordu. işte boyle dogru içimde galatasaray ve onun sevgisi. babamdan bana benden cocuklarıma torunlarıma.. iyi ki dogdun galatasarayım iyi ki varsın iyi ki bizimsin iyi ki seniniz.
