16
ankara maçlarını hiç kaçırmamış ve o maçta da yerimi almıştım. o sezondaki 6 kritik maçın ilki olduğu için heyecan doruktaydı. dakika 88 ve maç 0-0 devam ederken top lincoln'ün ayağına geldiğinde, maçın heyecanı ve bendeki extra lincoln sevgisi ile "vur aşkım hadiii" çığlığım lincoln'e kadar gitmiş olmalı ki beni duyup o altın değerindeki 3 puanı getiren golü attı. (yazar burada kendine pay çıkarıyor.) bizim önümüze kadar gelip armayı öperek gol sevincini bizimle paylaşması benim bulunduğum yerden 4-5 sıra ileriye doğru uçmama sebep olmuştu. ah ulan lincoln. neyse maç sonu kısık ses, yağmur ve bir dakika bile susmayan taraftar... "çamurlu maç" unutulmazlarım arasındadır.
