arda turan

gideceği yönündeki haberleri duyduğumda ''yok arda yapmaz, bu dönem de takımı bırakmaz, bırakamaz.2.babam dediği adama böyle bir kazık atamaz'' demiştim.sonra gitti bu çocuk.yüzünde güller açarak gitti, sol kanadı yetim bırakarak gitti.mahalle tabiriyle selçuk inan'ı ''satarak'' gitti.deliye döndüm.arda'ya, kaptanıma, türk futbolunun ''altın çocuğuna'' küfür bile ettim.çok sinirliydim çünkü.ama sonra atletico maçları başladı.bu ''satıcı çocuk'' yavaştan oynamaya başladı.göz ucuyla izliyordum maçları, hayıflanarak, içim kan ağlayarak ama inceden de gurur duyarak izliyordum.insan sevdiğine kızarmış.gerçekten çok seviyordum arda'yı.şimdi yaptılarını görüyorum ilk 11'de başladığı 2 maçta 3 asist, taraftarların ''arda arda!'' sesleri ciddi anlamda gururlanıyorum.atletico maçlarını da galatasaray maçları gibi bekliyorum.
eee be çocuk! nasıl sevdirdiysen artık kendini, atamıyoruz içimizden.