24
çoğu kişinin hayatında vardır bu olay kesin. yer ankara, ankaragücü antrenman sahasının yanındaki halı saha, sene 2006.
bi maç ayarlamışız. o zaman bi tane site var. oradan hep üniversiteli gençler. ayıptır söylemesi önceden hayvan gibi top oynardım. neyse işte. maçı platonik aşkım da izleyecek. ben de bi heyecan var. tozluk mozluk her şey sağlam. şampiyonlar ligi finaline çıkıyor gibi hazırlanmışım maça bir haftadan beri.
maçtan önce telefonla ile saati emanate bırakmak yerine kıza teslim ediyorum. hem güvenimi gösteriyorum hem de maçtan önce ilgi çekiyorum. neyse maç başladı. kızın verdiği gazla bi oynamaya başladım ben. coşuyorum a.k. ilk yarım saatte maç baş başa gidiyor ama bizim takımı sırtlayan bi benim. iki üç kişi arasından çıkıyorum, ara pasları, şutlar felan. 6-7 tane gol attım. ama öyle sıradan goller değil. kız hala kenarda oturuyor. ara sıra göz göze gelmeye çalışıyorum ama tık yok. neyse ben bi gol attım bunun tam önünde, sağdan bi top attılar, havada bi makas kestim, topa bi vurmuşum kızın önünde, jeneriklik gol oldu tam. duydum böyle ohaa ne gol attı lan felan dedi birileri. ben kıza bakmadım tabi direk. cool olucaz ya a.k.
neyse aradan bi on dakika felan geçti, ben kendimi kaptırmışım. kenara bi baktım kız yok. hemen kalecinin yanına gittim. lan hatun saati telefonu felan başka birine vermiş, çekmiş gitmiş. ulan insan bi şey söyler. telefonu felan buna veriyorum diye. yok a.k öylece fütursuzca çekmiş gitmiş. resmen dünyam başıma yıkıldı o an. o anki hayal kırıklığımı anlatmaya cesaret bile edemedim lan iki hafta birine. o kadar koydu ki anlatamam. kız bizim sınıftandı bir de. iki hafta konuşmadım kızla. ama hala yüreğimde bi sızıdır.
kız beni üç dört ay sonra konuştuğumda ret etti. o da ayrı bir hikaye ama yemin ederim o halı sahadaki olay ret edilmekten bin kat fazla koydu. o gece acı çektiğim kadar başka bir gece acı çektiğimi hatırlamıyorum lan o kız yüzünden. hala daha aklıma geldikçe hüzünleniyorum. bir insan bir insana önem vermediğini bu kadar acı bir şekilde gösteremez yemin ediyorum. böyle koskoca bi boşluk gibi hissetmiştim kendimi kaç gün.
bi maç ayarlamışız. o zaman bi tane site var. oradan hep üniversiteli gençler. ayıptır söylemesi önceden hayvan gibi top oynardım. neyse işte. maçı platonik aşkım da izleyecek. ben de bi heyecan var. tozluk mozluk her şey sağlam. şampiyonlar ligi finaline çıkıyor gibi hazırlanmışım maça bir haftadan beri.
maçtan önce telefonla ile saati emanate bırakmak yerine kıza teslim ediyorum. hem güvenimi gösteriyorum hem de maçtan önce ilgi çekiyorum. neyse maç başladı. kızın verdiği gazla bi oynamaya başladım ben. coşuyorum a.k. ilk yarım saatte maç baş başa gidiyor ama bizim takımı sırtlayan bi benim. iki üç kişi arasından çıkıyorum, ara pasları, şutlar felan. 6-7 tane gol attım. ama öyle sıradan goller değil. kız hala kenarda oturuyor. ara sıra göz göze gelmeye çalışıyorum ama tık yok. neyse ben bi gol attım bunun tam önünde, sağdan bi top attılar, havada bi makas kestim, topa bi vurmuşum kızın önünde, jeneriklik gol oldu tam. duydum böyle ohaa ne gol attı lan felan dedi birileri. ben kıza bakmadım tabi direk. cool olucaz ya a.k.
neyse aradan bi on dakika felan geçti, ben kendimi kaptırmışım. kenara bi baktım kız yok. hemen kalecinin yanına gittim. lan hatun saati telefonu felan başka birine vermiş, çekmiş gitmiş. ulan insan bi şey söyler. telefonu felan buna veriyorum diye. yok a.k öylece fütursuzca çekmiş gitmiş. resmen dünyam başıma yıkıldı o an. o anki hayal kırıklığımı anlatmaya cesaret bile edemedim lan iki hafta birine. o kadar koydu ki anlatamam. kız bizim sınıftandı bir de. iki hafta konuşmadım kızla. ama hala yüreğimde bi sızıdır.
kız beni üç dört ay sonra konuştuğumda ret etti. o da ayrı bir hikaye ama yemin ederim o halı sahadaki olay ret edilmekten bin kat fazla koydu. o gece acı çektiğim kadar başka bir gece acı çektiğimi hatırlamıyorum lan o kız yüzünden. hala daha aklıma geldikçe hüzünleniyorum. bir insan bir insana önem vermediğini bu kadar acı bir şekilde gösteremez yemin ediyorum. böyle koskoca bi boşluk gibi hissetmiştim kendimi kaç gün.
