521
---- önsöz -----
bu entry 2 temmuz 2011 cumartesi gününü 3 temmuz 2011 pazar gününe bağlayan gece ümit karan'a teşekkür etmek maksatlı yazılmak istendi.. ama gel gör ki kayseri'de bağ evinde final sınavıma çalıştığımdan dolayı günlerdir telefondan takip ediyorum sözlüğü.. uzun olacağı için ankara'da yazarım ne de olsa diye düşündüm.. peşin hüküm olarak da yazayım ki evet biliyorum suçu ispat edilmeyen herkes masumdur ama sarı kırmızı sevdanın şüpheye bile yeri yoktur bizim aşkımızın ilk ilkesi dürüstlüktür..
--------------------------------------------------
toplumumuzda takım tutma olgusu "ağaç yaş iken eğilir" felsefesine paralel olarak geliştiğinden her yeni neslin elinden tutmak boynumuzun borcu olmuştur. benim de şu anda on yaşında olan bir kuzenim var.. bunda yaklaşık 6-7 yıl öncesinde iyice üstüne düşmeye başladım. o cimbom dedikçe başka bir keyif duydum.. neyse efendim lafı uzatmadan 16 aralık 2005 tarihine gitmek istiyorum.. uzunca zamandır beklediğimiz an gelmişti.. aslanlar kayseri'ye geliyordu.. bizim oraların kışı çetin geçer, öyle aralık ayında 5-6 yaşında çocuğu maça götürmene kimse izin de vermez.. haliyle başta annem ve yengem olmak üzere herkes karşı çıktı bu duruma.. ama önceden bizim yiğitle plan yapmıştık, ilk formasını alacaktık o gün ve en sevdiği futbolcunun adı yazılacaktı arkasına... tabi yüksek eforlar sarfedilerek izinler alındı ve maça gidildi.. çiçeği burnunda gs storedan formayı alıp yolunu tuttuk eski atatürk stadyumunun.. tabi çocuğa uygun forma yoktu biraz büyükçe entari tipi birşey aldık ama o günlerde store'un yeni açılmasına vermiştim bu aksaklığı.. o güne dair hafızamda kalan sadece mondragon ve ümit karan.. 3-1 bitmişti maç; yeni bir aslan galibiyet duygularıyla, büyük bir gururla ilk adımını atmıştı sarı-kırmızı sevdaya.. biraz torpil falan koridora yaklaşıp futbolcuları yakından görme şansını da vermiştim bizim cengavere, ki o da 2. golümüzü atan ümit karan'ı beğendi en çok.. şu sakallı abi iyiymiş dedi, ertesi gün hemen yazıldı adı.. o gün bu gündür her sene güncel forma almama rağmen hep o formayı giydi.. sabahları yaptığım koşuya bisikletiyle katılırken hep "ümit karan" forması vardı üzerinde.. ve sen bu takımdan ayrıldığında en çok üzülenlerden biri de o olmuştu iyi hatırlıyorum.. buraya kadar olan kısmı yazıp bir aslanı bizden yaptığı için teşekkür edecektim geçen gece.. ta ki sabah kahvaltısında beraberce haberleri izleyene kadar.. o an donakaldım, donakaldı.. abi dedi neden böyle olmuş? verecek cevabım yoktu, bizden ayrıldığı için böyle olmuş abim dedim.. bir saat sonra formayı çıkarmış neyse ki ertesi gün aslan armalı "10" numara kendi adı yazılı olan formayı giyip geldi yanıma.. abi korkma bak kendi formamı giydim, ben hiç başka takım forması giymeyeceğim ve hiç hapse düşmeyeceğim..
sonuç olarak sana olan kinim küçük bir çocuğun ilk formasına olan sevgisini, anılarını ve bu sevdadaki ilk adımını, en güzel hikayesini kirlettiğin içindir.. mahkemeler aklasa bile hiçbir hikayen temiz gelmeyecek bana kara oğlan...
bu entry 2 temmuz 2011 cumartesi gününü 3 temmuz 2011 pazar gününe bağlayan gece ümit karan'a teşekkür etmek maksatlı yazılmak istendi.. ama gel gör ki kayseri'de bağ evinde final sınavıma çalıştığımdan dolayı günlerdir telefondan takip ediyorum sözlüğü.. uzun olacağı için ankara'da yazarım ne de olsa diye düşündüm.. peşin hüküm olarak da yazayım ki evet biliyorum suçu ispat edilmeyen herkes masumdur ama sarı kırmızı sevdanın şüpheye bile yeri yoktur bizim aşkımızın ilk ilkesi dürüstlüktür..
--------------------------------------------------
toplumumuzda takım tutma olgusu "ağaç yaş iken eğilir" felsefesine paralel olarak geliştiğinden her yeni neslin elinden tutmak boynumuzun borcu olmuştur. benim de şu anda on yaşında olan bir kuzenim var.. bunda yaklaşık 6-7 yıl öncesinde iyice üstüne düşmeye başladım. o cimbom dedikçe başka bir keyif duydum.. neyse efendim lafı uzatmadan 16 aralık 2005 tarihine gitmek istiyorum.. uzunca zamandır beklediğimiz an gelmişti.. aslanlar kayseri'ye geliyordu.. bizim oraların kışı çetin geçer, öyle aralık ayında 5-6 yaşında çocuğu maça götürmene kimse izin de vermez.. haliyle başta annem ve yengem olmak üzere herkes karşı çıktı bu duruma.. ama önceden bizim yiğitle plan yapmıştık, ilk formasını alacaktık o gün ve en sevdiği futbolcunun adı yazılacaktı arkasına... tabi yüksek eforlar sarfedilerek izinler alındı ve maça gidildi.. çiçeği burnunda gs storedan formayı alıp yolunu tuttuk eski atatürk stadyumunun.. tabi çocuğa uygun forma yoktu biraz büyükçe entari tipi birşey aldık ama o günlerde store'un yeni açılmasına vermiştim bu aksaklığı.. o güne dair hafızamda kalan sadece mondragon ve ümit karan.. 3-1 bitmişti maç; yeni bir aslan galibiyet duygularıyla, büyük bir gururla ilk adımını atmıştı sarı-kırmızı sevdaya.. biraz torpil falan koridora yaklaşıp futbolcuları yakından görme şansını da vermiştim bizim cengavere, ki o da 2. golümüzü atan ümit karan'ı beğendi en çok.. şu sakallı abi iyiymiş dedi, ertesi gün hemen yazıldı adı.. o gün bu gündür her sene güncel forma almama rağmen hep o formayı giydi.. sabahları yaptığım koşuya bisikletiyle katılırken hep "ümit karan" forması vardı üzerinde.. ve sen bu takımdan ayrıldığında en çok üzülenlerden biri de o olmuştu iyi hatırlıyorum.. buraya kadar olan kısmı yazıp bir aslanı bizden yaptığı için teşekkür edecektim geçen gece.. ta ki sabah kahvaltısında beraberce haberleri izleyene kadar.. o an donakaldım, donakaldı.. abi dedi neden böyle olmuş? verecek cevabım yoktu, bizden ayrıldığı için böyle olmuş abim dedim.. bir saat sonra formayı çıkarmış neyse ki ertesi gün aslan armalı "10" numara kendi adı yazılı olan formayı giyip geldi yanıma.. abi korkma bak kendi formamı giydim, ben hiç başka takım forması giymeyeceğim ve hiç hapse düşmeyeceğim..
sonuç olarak sana olan kinim küçük bir çocuğun ilk formasına olan sevgisini, anılarını ve bu sevdadaki ilk adımını, en güzel hikayesini kirlettiğin içindir.. mahkemeler aklasa bile hiçbir hikayen temiz gelmeyecek bana kara oğlan...
