161
hayatın 90 dakikalık özeti gibiydi bu 90 dakika. heyecanla ve umutla başladık zıplamaya, birden şoka girdik ilk golü yiyince; ama yıkılmadık. hırslandık, susmadık, her şeye rağmen devam ettik. 1-1 olduğunda sevinçten çıldırdık; ama öne geçtiğimiz zaman görülmeye değerdi, sevinçten ağladık neredeyse. herkesin kalbinde bir gol atmak daha vardı ve o inaçla 3. golü de gördük; inanmakla başlar çünkü her şey. söylemeye dilimizin varmadığı; ama içimizde yaşadığımız korkularımız vardı durum 3-1 iken. korktuğumuz başımıza gelmişti, bir anda 3-3 olmuştu maç. gülerken, mutluyken yine gelmişti üzüntüler, hayal kırıklıkları; ama yine yılmadık. inanmıştık başaracağımıza ve her şeyin bittiğini düşündüğümüz bir anda bir ışık yandı ve yine zıplıyorduk maçın başındaki gibi. yine yoluna girmişti her şey. biz mutluyduk. biz gururluyduk. biz iyiydik. bizden iyisi yoktu yine...
