4525
bizler, 90 larda çocuk olmuş, sabahtan akşama kadar durmaksızın plastik bir topun peşinde koşturan ve belki de galatasaray'ın en güzel günlerine, en şanslı dönemde şahit olan çocuklardık. okul dışındaki zamanının çoğunu futbolla geçiren çocuklar. sokaklara kaldırım taşlarıya kurulan kalelerle"hakan şükür ve goooolll" bağrışmalarının eksik olmadığı, galatasarayın kalbimize işlemeye başladığı yakın tarih...
o dönemler bütün futbolcular semboldü, biz büyüyene kadar. büyüdük, birer birer kayboldular... yeniler var dedik ama hep. cafercan vardı, mülayimcan vardı, özgürcan vardı, arda vardı. çoğu olmadı beklediğimiz gibi.
arda...
boleslav maçında "bu çocuğu iyi izleyin" dediğinde spiker, herkesin kalbinde sönen umudu yeniden yeşerten sevimli çocuk. sembol, arda turandı artık bizim için. ne hakan kalmıştı, ne bülent, ne bir başkası. o da bizim gibi sokakta "hakan şüküüüür!" diye bağıran çocuklardandı, taraftardı, aşıktı, bizdi. aynı biz.
herkes hemen bağrına bastı onu. 2008 de şampiyon olunduğunda herkes arda'yı konuştu. avrupa şampiyonasında muhteşemdi bu çocuk, herkesin gözbebeği olmuştu bir anda. artık gözdeydi, bir yerinden vurmak lazımdı onu. çok düzgün bi yaşantısı vardı, bişey olmalıydı mutlaka. zihniyeti kirli, kalbi, mantığı kirli insanlar planlarını yapmaya başladı.
çok sevdiği taraftar, ona cephe almaya başlamıştı artık. çünkü başarılıydı, en iyiydi ve bu olamazdı. kimsenin hayatı bu kadar güzel olmamalıydı.
şimdi onun bitmeyecek bir galatasaray sevgisi var. yapacağı çok iş var. ona sahip çıkacak bir yönetime, taraftara ihtiyacı var. kalmalı arda, önce verilecek bir cevabı var.
o dönemler bütün futbolcular semboldü, biz büyüyene kadar. büyüdük, birer birer kayboldular... yeniler var dedik ama hep. cafercan vardı, mülayimcan vardı, özgürcan vardı, arda vardı. çoğu olmadı beklediğimiz gibi.
arda...
boleslav maçında "bu çocuğu iyi izleyin" dediğinde spiker, herkesin kalbinde sönen umudu yeniden yeşerten sevimli çocuk. sembol, arda turandı artık bizim için. ne hakan kalmıştı, ne bülent, ne bir başkası. o da bizim gibi sokakta "hakan şüküüüür!" diye bağıran çocuklardandı, taraftardı, aşıktı, bizdi. aynı biz.
herkes hemen bağrına bastı onu. 2008 de şampiyon olunduğunda herkes arda'yı konuştu. avrupa şampiyonasında muhteşemdi bu çocuk, herkesin gözbebeği olmuştu bir anda. artık gözdeydi, bir yerinden vurmak lazımdı onu. çok düzgün bi yaşantısı vardı, bişey olmalıydı mutlaka. zihniyeti kirli, kalbi, mantığı kirli insanlar planlarını yapmaya başladı.
çok sevdiği taraftar, ona cephe almaya başlamıştı artık. çünkü başarılıydı, en iyiydi ve bu olamazdı. kimsenin hayatı bu kadar güzel olmamalıydı.
şimdi onun bitmeyecek bir galatasaray sevgisi var. yapacağı çok iş var. ona sahip çıkacak bir yönetime, taraftara ihtiyacı var. kalmalı arda, önce verilecek bir cevabı var.
