• 14
    o günü o maçı hatırlamak için gözlerimi kapattığımda tekrar kalbimin o zamanki atışını , televizyona bakamayışımı şuan gibi hissediyorum.o zamanlar zonguldak'ta bir kasabada oturmaktaydım.genelde yaşıtlarım arkadaşlarım galatasaraylıydı.maç günü 2 arkadaşımla birlikte plan yapmıştık eğer kupayı alırsak arabayla çıkıp sabahlara kadar tur atıp eğlenicez diye.

    maç başladığında ben formamı giymiş altımda pantlonum cebimde ehliyet para falan tamamen dışarı çıkmaya hazır bir insandım.oysa maç öle geliştiki ben farkında olmadan stressden üstümdekileri değiştirmişim.uzatmlara geldiğimizde ben pijamalarımı giydim ve az sonra uyuyacak gibi duruyordum.derken mucize gerçekleşiceğini belli etmeye başladı maç uzatmlara ordanda penaltılara gitti.penaltılar sırasında dışarı çıkıcağım arkadaşlarımdan biriyle telefonla konuşuyorduk sürekli,uğurlu gelmiş ve ben ekrana bakamıyordum.arkadaşımda bakmıyordu televizyonların sesi sonuna kadar açıktı ordan takip edebiliyorduk,penaltı atışlarında arkam dönük olmasına rağmen ekrana bakamıyordum.hayat durmuştu ve son penaltı.. top ağalara gittiğinde ben pijamalarımla ve terliklerimle ,üstümde ehliyet arabanın anahtarı ve biraz para ile 6 katlı apartmanımızın merdivenlerinden 4 er 5 er atlayarak yan apartmanımızda oturan ve en az yarım saat telefonda konuştuğum arkadaşıma sarıldım..evet mucize olmuştu,biz kupayı kazanmıştık.sabaha kadar tur attık,alkol aldık,eğlendik.belkide hiç mutlu olmadığım kadar mutluydum o an..

    evet seneler geçti üzerinden.belki bir bu kadar daha sene geçicek tekrar aynı başarıları yakalamamız için.umarım yakın zamanda daha büyük başarılar kazanırız,ama hiç birzaman benim gönlümde yaşanılan bir şampiyonluk yada bir kupa 17 mayis 2000 galatasaray arsenal maci sonucu alınmış uefa kupasının yerini dolduramıyacak..
App Store'dan indirin Google Play'den alın