1361
18 mart 2011 galatasaray fenerbahçe maçı sonrasında bir şey dikkatimi çekti.
fenerbahçe maçı kazanmış, bunun keyfini sürüyor, futbolcular da röportajlar veriyorlar.
ve hemen hemen her futbolcu, ertesi gün avrupa'da final four mücadelesine başlayacak fenerbahçe bayan voleybol takımına desteklerini iletiyor, onlara başarı diliyor ve taraftarlarını desteğe çağırıyor.
fenerbahçe'yi kum tanesi kadar sevmem ama buradaki davranış, sanki bizim kaybettiğimiz bir şeymiş ama önemli bir şeymiş gibi geliyor.
paramparça bir kulüp olduk bu sene. futbolcuların birbirinden haberi bile yokmuş, birbirlerini tanımıyormuş gibiler. birbirlerini tanımıyorlar ve kulübü de tanımıyorlar. nasıl bir kulübün oyuncusu olduklarından habersizler. merak ediyorum kaç tanesi 17 mayıs 2000 arsenal - galatasaray maçını cd'den dahi olsa izledi. kaç tanesinin umrunda. ya da kaç tanesi ertesi gün basketbol liginde tepeye oynayan erkek basketbol takımının maçı olduğunu biliyordu. belki arda biliyordur, belki sabri, muhtemelen o kadar.
biz nakit akışı çok yüksek olan, dünyanın elit kulüpleri kadar gelirleri olan bir takım değiliz. hiç bir zaman da olmadık. galatasaray, eşittir ruh. o ruh yoksa, sıradanlaşır ve basitleşiriz.
bize bu ruhu en başta sıkı bir disiplin ve otoriteyle, ardından da saha içinde ve dışında mümkün olduğunca daha az riskli ve doğru hamlelerle yeniden kazandıracak idareciler, antrenörler, oyuncular ve taraftarlar lazım...
fenerbahçe maçı kazanmış, bunun keyfini sürüyor, futbolcular da röportajlar veriyorlar.
ve hemen hemen her futbolcu, ertesi gün avrupa'da final four mücadelesine başlayacak fenerbahçe bayan voleybol takımına desteklerini iletiyor, onlara başarı diliyor ve taraftarlarını desteğe çağırıyor.
fenerbahçe'yi kum tanesi kadar sevmem ama buradaki davranış, sanki bizim kaybettiğimiz bir şeymiş ama önemli bir şeymiş gibi geliyor.
paramparça bir kulüp olduk bu sene. futbolcuların birbirinden haberi bile yokmuş, birbirlerini tanımıyormuş gibiler. birbirlerini tanımıyorlar ve kulübü de tanımıyorlar. nasıl bir kulübün oyuncusu olduklarından habersizler. merak ediyorum kaç tanesi 17 mayıs 2000 arsenal - galatasaray maçını cd'den dahi olsa izledi. kaç tanesinin umrunda. ya da kaç tanesi ertesi gün basketbol liginde tepeye oynayan erkek basketbol takımının maçı olduğunu biliyordu. belki arda biliyordur, belki sabri, muhtemelen o kadar.
biz nakit akışı çok yüksek olan, dünyanın elit kulüpleri kadar gelirleri olan bir takım değiliz. hiç bir zaman da olmadık. galatasaray, eşittir ruh. o ruh yoksa, sıradanlaşır ve basitleşiriz.
bize bu ruhu en başta sıkı bir disiplin ve otoriteyle, ardından da saha içinde ve dışında mümkün olduğunca daha az riskli ve doğru hamlelerle yeniden kazandıracak idareciler, antrenörler, oyuncular ve taraftarlar lazım...
