galatasaray

şu son 2 sene de o kadar çok üzdü ki bizi artık üzülmek denen şey anlamını yitirmeye başladı. acı eşiğimiz mi arttı ne olduysa, he deyip geçiyorum her şeye. yine de çok seviyorum, üşenmeden saatlerce yol gidiyorum kendisi için. belki de sadece çok seviyorum. neyse birlikte düştük, birlikte kalkacağız ayağa aslanım, merak etme.

ayrıca şu gece için kendisine pink floyd'dan comfortably numb parçasını armağan ediyorum...