113
küçüktüm hayrettin'i tanıdığımda ama en azından aslanım benim diyebiliyordum. herkes onu kötüledikce ben daha fazla sahipleniyordum. sistem mistem umrumda değildi tabi o zamanlar, arkadaşlarını kollayan formasına sahip çıkan adam gönlümde taht kuruyordu . hele onun buz üstünde harikalar yarattığı bir maç vardı vanspor diye hatırlıyorum onunla dalga geçen arkadaşlarımla birlikte radyoda heyecanla maçı dinliyorduk. spiker "veee hayrettinn! yine hayrettinn!..hayrettin hayretin..vb." dedikce o kadar mutlu oluyordum ki sanki kalede yanında ben varım ikimiz gol yememek için elimizden geleni yapıyorduk resmen bende sahadaydım! işte o anı bana yaşattıktan sonra kalbimdeki yeri hiç değişmedi. o günden beri ne zaman hayrettin adını duysam yüzümde tatlı bir tebessüm oluşmakta. ee hakkında bir şeyler yazmak da bugüne nasipmiş.
formama kazınanlardansın hayro! yolun hep açık olsun..
formama kazınanlardansın hayro! yolun hep açık olsun..
