89
ankaradan kalkıp tek başıma gittiğim ilk maç olup, yalnızca aldığım iki koltuğa ve beraber olduğum güzel insanlara değmiştir. 18 ay sonra kapalıya gireceğim diye içim içime sığmazken, herkesin 'kapalı kalmadı artık' sözlerine kulak asmazken, girip görünce boyumun ölçüsünü aldığım maçtır. beni bu kadar üzen başka bir maç daha olmamıştır. başlarım skora, futbolcuları da geçin, taraftar olarak ali sami yen'in hakkının bize helal olmayacağından emin olduğum maçtır aynı zamanda. kim derdi ulan koskoca ali sami yen son lig maçında böyle zulüm görecek diye... iyi ki de yıkılıyor, şu günleri gösterdikten sonra o stada, içine girip maç izlemeye kimsenin yüzü olmamalı.
