64
yanılmıyorsam 3 kasım 2002 genel seçimleri nedeniyle çarşamba günü oynanmıştı. içimde gerçekten kötü bir his vardı. sıradan bir derbiden fazlası olacağı belliydi çünkü her yerde bu maçla ilgili haberler vardı. diğer derbilere göre durum biraz abartılıyordu. aslında bu fenerbahçe'nin kötü gidişiyle de alakalıydı. biz ligde zirveye oynarken fener boktan sonuçlar alıyordu ve lorant'ı kovmak üzereydi. her neyse. o zamanlar evimde digiturk olmadığından ** radyodan dinlemeye başladım babam ve annem ile. yaşım da küçük olduğu için ariel ortega ilk golü atınca ağlamaya başladım. babam da sinirlenerek "bu yüzden digiturk almıyorum ulan eve" diye söylendi. maçı da seyredemediğim için skor 4-0 olduğunda yattım, sabah kötü haberi aldım. görülebilecek neredeyse bütün başarıları görmüş bir galatasaray taraftarı olarak bu maç bana o kadar koymamıştı ama ardından geçen birkaç hafta gerçekten zorluydu. sonra maç içinde ve dışında yaşananlara, taraftarımızın nasıl tahrik edildiğini gördüm. tuvaletlerdeki pisuarları kıranları tokatlayan alpaslan dikmen'i gördüm. yediğimiz gollerden sonra özhan canaydın'ı alkışlarken gördüm ki bu olay ciddi tepki toplamıştı. gerçi protokolde de daha farklı işlerin döndüğünü sonradan öğrenmiştik. maç skorundan çok bana koyan büyük kaptan'ın * birkaç gün boyunca utanç ve kederden evden çıkamamış olmasaydı. son bir şey daha söylemek gerek... şu maçta yediğimiz 6 golü de çıkarın ve maçı herhangi bir yabancıya izletin. kırmızılı takım 2-3 atmıştır heralde der...
