256
çok büyük bir futbolcu, çok büyük bir futbol adamı, çok büyük bir adam. prekazi hakkında hiçbir şey bilmeyen, sadece 5 agustos 2010 ofk belgrad galatasaray maçını izleyen biri bile büyük saygı duyar bu adama. prekazi'yi tüm galatasaray taraftarının hatırlaması, bilmeyenlerin tanıması için o maçı anlatması çok iyi oldu. gerçi o buluşmadan sonra oldu olanlar ama...
branislav jovanovic olayında yapılanlar büyük ayıp. ligtv'deki röportajı okurken gözlerimdeki yaşlara engel olamadım. monaco'ya attığı golü* tekrar izledim, onu daha çok sevdim, gözlerimdeki yaşlar arttı. röportaja tekrar baktım, ağlamaya devam ettim.
bir türlü gelmeyen transferler, kadrodaki oyuncular, oynanan oyun, taktikler, dizilişler, avrupa'dan elenmek vs. zaten zor günlerden geçmişiz. her şeye rağmen futbol takımını düzlüğe çıkarabilecek etkenler var. frank rijkaard var, harry kewell var, milan baros var. iki tane güzelim transfer yapılmış. ama prekazi'ye yapılanların üstüne ne olursa olsun, ben o yönetime iyi gözle bakamam arkadaş. istediklerini yapsınlar, durumu açıklığa kavuşturup prekazi'den özür dilenmediği sürece bu olay olmamış gibi davranamam. bir dakika bile olsa böyle bir şeyin yaşandığını unutamam.
ben burada prekazi'nin bir şekilde, herhangi bir görevle galatasaray'a dönmesini bekleyeyim. güzel günler hayal ederken bu ayıpları göreyim, üzüleyim. galatasaray'ı çok sevmekten 1 ay içinde iki kez nadir döktüğüm gözyaşlarım dökülsün. prekazi'nin galatasaray'dan gittiği yıldan bir yıl sonra doğmuşum ben. yaşı küçük ve galatasaray geçmişini görmemiş biri olan ben bu durumdayken, galatasaray'ın şu an başındaki koca adamlar ne yapıyor böyle yahu?
yapılan bu ayıba karşı bir şeyler yapmalıyız. tek başıma ağlayıp, twitter'da birkaç şey yazmak yeterli olmuyor. e-postalar da ne derece etkili olur bilmiyorum. bunlardan ziyade, prekazi'ye tüm sevgimi ve saygımı göstermek, ona sarılmak geliyor içimden. bu büyük adamı görebilmeyi, onunla konuşabilmeyi çok isterdim.
son olarak röportajdaki son paragrafı tekrar okuyorum içimden. "ben galatasaray taraftarıyım, galatasaray'a da türk halkına da kırgın olamam. hayatımın en güzel günleriydi türkiye'de yaşadığım dönemler." büyüksün cevad prekazi.
branislav jovanovic olayında yapılanlar büyük ayıp. ligtv'deki röportajı okurken gözlerimdeki yaşlara engel olamadım. monaco'ya attığı golü* tekrar izledim, onu daha çok sevdim, gözlerimdeki yaşlar arttı. röportaja tekrar baktım, ağlamaya devam ettim.
bir türlü gelmeyen transferler, kadrodaki oyuncular, oynanan oyun, taktikler, dizilişler, avrupa'dan elenmek vs. zaten zor günlerden geçmişiz. her şeye rağmen futbol takımını düzlüğe çıkarabilecek etkenler var. frank rijkaard var, harry kewell var, milan baros var. iki tane güzelim transfer yapılmış. ama prekazi'ye yapılanların üstüne ne olursa olsun, ben o yönetime iyi gözle bakamam arkadaş. istediklerini yapsınlar, durumu açıklığa kavuşturup prekazi'den özür dilenmediği sürece bu olay olmamış gibi davranamam. bir dakika bile olsa böyle bir şeyin yaşandığını unutamam.
ben burada prekazi'nin bir şekilde, herhangi bir görevle galatasaray'a dönmesini bekleyeyim. güzel günler hayal ederken bu ayıpları göreyim, üzüleyim. galatasaray'ı çok sevmekten 1 ay içinde iki kez nadir döktüğüm gözyaşlarım dökülsün. prekazi'nin galatasaray'dan gittiği yıldan bir yıl sonra doğmuşum ben. yaşı küçük ve galatasaray geçmişini görmemiş biri olan ben bu durumdayken, galatasaray'ın şu an başındaki koca adamlar ne yapıyor böyle yahu?
yapılan bu ayıba karşı bir şeyler yapmalıyız. tek başıma ağlayıp, twitter'da birkaç şey yazmak yeterli olmuyor. e-postalar da ne derece etkili olur bilmiyorum. bunlardan ziyade, prekazi'ye tüm sevgimi ve saygımı göstermek, ona sarılmak geliyor içimden. bu büyük adamı görebilmeyi, onunla konuşabilmeyi çok isterdim.
son olarak röportajdaki son paragrafı tekrar okuyorum içimden. "ben galatasaray taraftarıyım, galatasaray'a da türk halkına da kırgın olamam. hayatımın en güzel günleriydi türkiye'de yaşadığım dönemler." büyüksün cevad prekazi.
