cevad prekazi

galatasaraylı olmak bir duruş gerektirir. onca işin gücün arasında insana ahlaki kısıtlamalar getirir, duruma göre çıkarına uyan her seyi kafana estiği gibi yapamazsın. varsayalım ki bu olay efsanemizin değil de başka herhangi bir insanın başına geldi, yaşanan bu durum ahlaksızlığından bir şey kaybeder miydi? bence hayır. bununla beraber mağdur ve başkasına karşı mahcup olan kişi en büyük efsanelerimizden birisi, prekazi olunca insanın içi bir başka acıyor. sanki kendisine yapılmış gibi hissediyor.

şu sözlüğe kaydımı yaptırırken dahi aklıma gelen ilk isim prekazi'ydi ki eminim bir çoğumuz mahlas olarak ilk önce onun adını denemişizdir. popescu harika bir futbolcuydu, kulubumuze çok sey kattı ama inanın o bile hiçbir zaman prekazi seviyesine erişemedi. çünkü prekazi futbolcudan öte bir fenomendi, mahalle maçında herkesin olmak istediği futbolcuydu, bir neslin saç kesimini etkileyecek kadar çok seviliyordu.

ah be prekazi sen hala burayı senin zamanındaki gibi mi sanıyorsun? senin o çok sevdiğin romantik futbolu söküp aldılar bizden. işler artık farklı yürüyor, adamlar seni bile yedekte tutmuşlar besbelli; eğer ki transferde sıçsalardı senin arkana sığınacaklardı. alın bakın prekazi'nin istediği adamı aldık diyeceklerdi. kendi beceriksizliklerini senin üzerinden kapatacaklardı. ulan kulubu bile belli ki adamın önünü açmak için bonservisini vermiş, bir partizan kadar olamamışız ya ona yanıyorum.

kimse yanlış anlamasın prekazi istiyor diye transfer yapma zorunluluğumuz yok tabi ki ama sen adama güvence verdiysen, o da seni adam zannedip sözüne güvendiyse başladığın işi bitirmek zorundasın. umarım efsanemiz iki değersiz insan yüzünden aşkım dediği kulubunden soğumaz.