17005
adalet; koşullar, yaşadığın coğrafya ve etkileşimde bulunmak durumunda kaldığın karakterler göz önüne alınarak, toplam faydayı maksimuma çekecek şekilde "öncelikler" özneli bir sıralama ile dağıtılması gereken bir olgudur.
fikir, görüş ve eleştiri; "iyileştirme, geliştirme", "destekleme" ya da "reddetme" ile özneye dair yapısal ve karakteristik bozukluğun ortadan kaldırılma isteğini, amacını güder.
vasıf, karakter, donanım ve insanlık gibi kriterler, çevresel faktörler ve tüm toplumsal doneleri de göz önünde bulundurduğumda hataları da olsa erden timur gibi adamların net safında ve yanında olunması gerektiği düşüncesindeyim. tabi böyle kaotik bir dönemde böyle adamları bulabilirseniz. bende çok yok.
sonuç olarak; bazı yazarların erden timur özelinde bir amaç doğrultusunda ve belirli öncelikler ile değil de; karşıt görüş motivasyonu ile yazdıklarını düşünüyorum.
her yer yanarken bizim gözümüz nedense hep açlıktan bir adet poğaça çalmış çocukta. dişimize göre mi görüyoruz yoksa diğerlerine bulaşırsak bizi yerler diye mi çocuk poğaçayı yemesin istiyoruz, bilemiyorum.
"korku" çok büyük bir imparatorlukmuş ben bunu anladım. güçlünün güçsüze saldığı korku da belki şeytanın ta kendisi.
bahsi geçen korku ile herkes galatasaray'a karşı evrimleşmiş, dil değiştirmiş, yöntem değiştirmiş iken; içimizden kişilerin zayıf halka olmayı tercih etmelerini anlamlandıramıyorum.
fikir, görüş ve eleştiri; "iyileştirme, geliştirme", "destekleme" ya da "reddetme" ile özneye dair yapısal ve karakteristik bozukluğun ortadan kaldırılma isteğini, amacını güder.
vasıf, karakter, donanım ve insanlık gibi kriterler, çevresel faktörler ve tüm toplumsal doneleri de göz önünde bulundurduğumda hataları da olsa erden timur gibi adamların net safında ve yanında olunması gerektiği düşüncesindeyim. tabi böyle kaotik bir dönemde böyle adamları bulabilirseniz. bende çok yok.
sonuç olarak; bazı yazarların erden timur özelinde bir amaç doğrultusunda ve belirli öncelikler ile değil de; karşıt görüş motivasyonu ile yazdıklarını düşünüyorum.
her yer yanarken bizim gözümüz nedense hep açlıktan bir adet poğaça çalmış çocukta. dişimize göre mi görüyoruz yoksa diğerlerine bulaşırsak bizi yerler diye mi çocuk poğaçayı yemesin istiyoruz, bilemiyorum.
"korku" çok büyük bir imparatorlukmuş ben bunu anladım. güçlünün güçsüze saldığı korku da belki şeytanın ta kendisi.
bahsi geçen korku ile herkes galatasaray'a karşı evrimleşmiş, dil değiştirmiş, yöntem değiştirmiş iken; içimizden kişilerin zayıf halka olmayı tercih etmelerini anlamlandıramıyorum.
