63
söylemlerinde kendince haklı olan futbolcu. kendince lafına dikkat çekerim.
12 saat vardiyalı çalışıp asgari ücretle hayata tutunmaya çalışan insanların var olması, ilgili futbolcunun söylemlerini haksız kılmaz. herkesin ve her meslek grubunun farklı sorunları olması kazanılan para ile ölçülecek bir durum değil. nasıl ki biz sıradan vatandaşlar olarak günlük hayatta yaşadığımız sorunlar hakkında söyleniyor ve hatta biraz da idealist bir kişilik isek hakkımızı aramak için bir çaba içerisine giriyorsak futbolcular da mesleki hayatlarının değişimi hakkında diledikleri şekilde beyan vermekte özgürler.
gel yer değiştirelim, keşke ben futbolcu olsam da 100 maça çıksam diye veryansınları okumaktan gına geldi. o zaman herkes hiçbir alakası olmayan ve kendinden iyi şartlarda bulunan kişilerin yerine geçme hayaliyle yaşasın dursun. mesela keşke elon musk olsam diyeni ben duymadım. sanki futbolcular sokaktaki herhangi bir insanmış da gökten bir el onları futbolcu yapmış muamelesi çok saçma. sporcu olmak biraz allah vergisi, biraz çok çalışmak, biraz da kırık bir kafaya sahip olmakla alakalı. hepimiz futbol aşığıyız, belki hepimizin hayaliydi futbolcu olmak. çöplüklerden, suyu olmayan köylerden, çim olmayan ülkelerden, favelalardan gelen futbolcu hikayelerinin özneleri bizden daha mı imkan sahibiydi? olamadık; yeteneğimiz yetmedi, ailemiz izin vermedi, sakatlandık veya doğru yerde bulunamadık. fakat şu gerçeği kimse inkar etmemeli ki o çok imrenilen ve şikayet ettiğinde fikrine saldırılan sporcular da gökten inmediler. başarısız olunduğu için, başkaları sizden daha iyi yaşadığı için, insanlar iş hayatlarını kendileri için daha katlanabilir bir hale getirmek istiyor oldukları için fikirlerini bu denli saçma kıyaslarla eleştiri konusu etmek gereksiz.
asgari ücretli de keşke kolektif olarak çalışma şartlarından şikayet edebilse, keşke herkes sevdiği bir işi yapsa. fakat maalesef türk insanının genetiğine işlemiş bir özellik kendi hayatını iyileştirmekten çok kendinden iyi yaşayanın daha kötü yaşamasını istemek. futbolcular şikayetlerini dile getirerek muhtemelen başarılı olacak ve maç temposu belki biraz daha hafifleyecek. gerçekten de önceye göre çok yüksek oranda artan maç temposu, artan turnuva sayısı, bu turnuvaların formatları değişerek maç sayılarının artırılması, milli araların artışı derken futbolda 7 günlük aralar bile nadir bir hale geldi. bu durumda pek çok sporcunun çok ciddi sakatlık yaşadığını gördük. en azından milli aralara bir düzenleme getirilebilir.
12 saat vardiyalı çalışıp asgari ücretle hayata tutunmaya çalışan insanların var olması, ilgili futbolcunun söylemlerini haksız kılmaz. herkesin ve her meslek grubunun farklı sorunları olması kazanılan para ile ölçülecek bir durum değil. nasıl ki biz sıradan vatandaşlar olarak günlük hayatta yaşadığımız sorunlar hakkında söyleniyor ve hatta biraz da idealist bir kişilik isek hakkımızı aramak için bir çaba içerisine giriyorsak futbolcular da mesleki hayatlarının değişimi hakkında diledikleri şekilde beyan vermekte özgürler.
gel yer değiştirelim, keşke ben futbolcu olsam da 100 maça çıksam diye veryansınları okumaktan gına geldi. o zaman herkes hiçbir alakası olmayan ve kendinden iyi şartlarda bulunan kişilerin yerine geçme hayaliyle yaşasın dursun. mesela keşke elon musk olsam diyeni ben duymadım. sanki futbolcular sokaktaki herhangi bir insanmış da gökten bir el onları futbolcu yapmış muamelesi çok saçma. sporcu olmak biraz allah vergisi, biraz çok çalışmak, biraz da kırık bir kafaya sahip olmakla alakalı. hepimiz futbol aşığıyız, belki hepimizin hayaliydi futbolcu olmak. çöplüklerden, suyu olmayan köylerden, çim olmayan ülkelerden, favelalardan gelen futbolcu hikayelerinin özneleri bizden daha mı imkan sahibiydi? olamadık; yeteneğimiz yetmedi, ailemiz izin vermedi, sakatlandık veya doğru yerde bulunamadık. fakat şu gerçeği kimse inkar etmemeli ki o çok imrenilen ve şikayet ettiğinde fikrine saldırılan sporcular da gökten inmediler. başarısız olunduğu için, başkaları sizden daha iyi yaşadığı için, insanlar iş hayatlarını kendileri için daha katlanabilir bir hale getirmek istiyor oldukları için fikirlerini bu denli saçma kıyaslarla eleştiri konusu etmek gereksiz.
asgari ücretli de keşke kolektif olarak çalışma şartlarından şikayet edebilse, keşke herkes sevdiği bir işi yapsa. fakat maalesef türk insanının genetiğine işlemiş bir özellik kendi hayatını iyileştirmekten çok kendinden iyi yaşayanın daha kötü yaşamasını istemek. futbolcular şikayetlerini dile getirerek muhtemelen başarılı olacak ve maç temposu belki biraz daha hafifleyecek. gerçekten de önceye göre çok yüksek oranda artan maç temposu, artan turnuva sayısı, bu turnuvaların formatları değişerek maç sayılarının artırılması, milli araların artışı derken futbolda 7 günlük aralar bile nadir bir hale geldi. bu durumda pek çok sporcunun çok ciddi sakatlık yaşadığını gördük. en azından milli aralara bir düzenleme getirilebilir.
