504
bu başlığa yazayım istedim. biraz dertleşelim...
sakinleşelim, birbirimizi gazlamayalım diye en yakınlarımızla bile haberleşmiyoruz. ama böyle de zor oluyor. yalnız da kaldık ve girmem iki gün dememe rağmen sözlüğe sığındım. uzun yazacağım sanırım. okumazsanız da canınız sağ olsun. yazmak bile iyi gelecek şu anda bana. belki sonra silerim hatta... ama belki bu arada okuyup da aynı ahvalde olan birine ulaşır moral olur.
bugün günlerden salı. artık toparlanmamız gerekiyor. herkes nasıl becerebilecekse öyle yapsın lakin toparlasın renktaşlar. toprağa mı basarsınız, namaz mı kılarsınız, yüzer misiniz, film mi izlersiniz, çekirdek mi çitlersiniz, sevişir misiniz, içer misiniz bilemem. ama artık bu ruh halini hepberaber aşmamız lazım.
neşemiz kaçtı, kabul. iki gündür keyfim yok benim de. zorla işe geldik çalışıyoruz; zoraki sohbet ediyoruz onlardan olan iş arkadaşlarımızla; mecbur gülümsüyoruz kabul edilebilir taşlamalara; istemeye istemeye bakıyoruz sosyal medyaya. dişlerimizi sıkıyoruz iki gündür.
sadece maçtaki başarısız futbolumuza canımız sıkkınken bir de üstüne bütün sezon yaşananlara tüy dikme gibi, haberlerden anlaşılan o ki resmi polislerin koruma kalkanıyla, ayık olmadığı her halinden belli zengin, şımark ve kontrolünü kaybetmiş başka bir zat stadımıza haneye tecavüz yapabiliyor. hakaretlerine o şekilde devam edebiliyor. emekçileri darp edebiliyor. ve hiç bir şey olmamış gibi hayat devam edebiliyor.
kız arkadaşım fenerli. yakından takip etmese de hakim genel gidişata. normalde bu konulara girmez ama başka bir konudaki basit bir serzenişime karşı atak olarak hemen konuyu mağlubiyetimize getirdi. galip gelmeyi hakedecek bir oyun oynamadık ama öncesinde ve sonrasında başta fırıldak başkanları tarafından yapılanları anlatmaya çalışınca da onlar saha dışı, suçlu varsa cezasını alır vs vs vs gibi laflarla o taraftan soyutladı kendini haliyle.
ama biz biliyoruz ki adalet olmayacak. suçluların ve terbiyesizlerin yaptıkları yanlarına kâr kalacak ve tahrikler devam edecek biliyoruz. hepimiz –tabir-i caizse– intikam istiyoruz. bunun en güzel yolu silkinip kendimize gelmek ve şampiyon olmak. ben fanatik değil ama iyi bir galatasaraylı olarak tanımlıyorum kendimi. aranızda benden çok daha iyi galatasaraylılar var biliyorum. bunları okurken içinden “kafa açtın!” diyen de var elbette. ama bir şey daha biliyorum ki hepimiz için dün dünde kaldı. bugün de geçecek.
bu satırları iş yerinde yazıyorum. gözlerim dolu dolu kendimi sıkmaktan. ofisin önünden geçerken insanlar görmesin diye ciddi bir yüz ifadesi takınıyorum bunları yazarken. en son çayhaneden çay alırken hâlâ kendilerine adaletsizlik yapıldığını iddia edecek iq seviyesine sahip bir başka mühendise ve çaycımıza yükseldim. pek ters konuşabilecekleri bir pozisyonda olmadığım için konu kapandı ama hepimiz biliyoruz ki ne çaycısı ne mühendisi ne sanatçısı ne aşçısı ne terzisi ne zengini ne fakiri ne ne ne konu futbol olunca laf anlar. o sebeple eş, dost, akraba, sevgili, tanıdık kim olursa olsun. artık bu konuyu kendi tarafımızda kapatalım derim. çünkü anlamayacaklar, anlamak istemeyecekler.
biz hakedecek oyun oynamadık onlar haklı kazandı diyebilecek karakterde insanlarken, onlar ki en yakınımızda bile olanlar diğer rezillikleri sessizce (belki hoşlarına bile giderek) izleyecekler. bizi üzecek fırsatları boş geçmeyecekler. muhtemelen sonrasında nedamet de duymayacaklar. o sebeple bu konuyu bireysel ya da toplu olarak içimizde aşmamız lazım.
teknik ve taktik konuları da bırakalım bence. o analizleri ve son maç hazırlıklarını okan hoca ve ekibi yapıyordur. yapmalıdır. futbolcu gömmeyi de bırakalım. hele oy hakkımız olmayan ve temsil edilmediğimiz bir yönetime laf yetiştirmeyi de bırakalım. benim işim sevmek. ben seviyorum. hem de bir yerlerden mezun oldum diye değil. kalamışta gidip yemek yiyemeyeceğimi, adaya gidip şarap içemeyeceğimi bile bile... gönülden seviyorum. kırmızı seviyorum. sarıyı seviyorum. benim işim desteklemek. az, çok, maddi, manevi...
desteklemeye, sevmeye devam renktaşlar. hayat, lig, şampiyonluk şansımız ve sevdamız devam ediyor.
tutun ki, işler ters gitti? o zaman daha çok üzüleceğiz. şüphe yok. buna herkes hazır olsun. fakat kimse buna hazırlanmasın, çünkü biz galatasaraylıyız! daha önce yaptık, yine yapacağız. onlar bizi yendiği için sevinirken biz stad emekçilerimizle kupa kaldıracağız.
kırmadan dökmeden, sevmeye, desteklemeye, onların hayallerine, bizim gerçeklerimize devam!
bu hafta geçince basketbola, voleybola, diğer branşlara, gsstore’a, seçime ve bütün sorunlara geri döneriz. şimdilik tek ihtiyacımız olan şey konsantrasyon.
sağlıcakla kalın renktaşlar.
sakinleşelim, birbirimizi gazlamayalım diye en yakınlarımızla bile haberleşmiyoruz. ama böyle de zor oluyor. yalnız da kaldık ve girmem iki gün dememe rağmen sözlüğe sığındım. uzun yazacağım sanırım. okumazsanız da canınız sağ olsun. yazmak bile iyi gelecek şu anda bana. belki sonra silerim hatta... ama belki bu arada okuyup da aynı ahvalde olan birine ulaşır moral olur.
bugün günlerden salı. artık toparlanmamız gerekiyor. herkes nasıl becerebilecekse öyle yapsın lakin toparlasın renktaşlar. toprağa mı basarsınız, namaz mı kılarsınız, yüzer misiniz, film mi izlersiniz, çekirdek mi çitlersiniz, sevişir misiniz, içer misiniz bilemem. ama artık bu ruh halini hepberaber aşmamız lazım.
neşemiz kaçtı, kabul. iki gündür keyfim yok benim de. zorla işe geldik çalışıyoruz; zoraki sohbet ediyoruz onlardan olan iş arkadaşlarımızla; mecbur gülümsüyoruz kabul edilebilir taşlamalara; istemeye istemeye bakıyoruz sosyal medyaya. dişlerimizi sıkıyoruz iki gündür.
sadece maçtaki başarısız futbolumuza canımız sıkkınken bir de üstüne bütün sezon yaşananlara tüy dikme gibi, haberlerden anlaşılan o ki resmi polislerin koruma kalkanıyla, ayık olmadığı her halinden belli zengin, şımark ve kontrolünü kaybetmiş başka bir zat stadımıza haneye tecavüz yapabiliyor. hakaretlerine o şekilde devam edebiliyor. emekçileri darp edebiliyor. ve hiç bir şey olmamış gibi hayat devam edebiliyor.
kız arkadaşım fenerli. yakından takip etmese de hakim genel gidişata. normalde bu konulara girmez ama başka bir konudaki basit bir serzenişime karşı atak olarak hemen konuyu mağlubiyetimize getirdi. galip gelmeyi hakedecek bir oyun oynamadık ama öncesinde ve sonrasında başta fırıldak başkanları tarafından yapılanları anlatmaya çalışınca da onlar saha dışı, suçlu varsa cezasını alır vs vs vs gibi laflarla o taraftan soyutladı kendini haliyle.
ama biz biliyoruz ki adalet olmayacak. suçluların ve terbiyesizlerin yaptıkları yanlarına kâr kalacak ve tahrikler devam edecek biliyoruz. hepimiz –tabir-i caizse– intikam istiyoruz. bunun en güzel yolu silkinip kendimize gelmek ve şampiyon olmak. ben fanatik değil ama iyi bir galatasaraylı olarak tanımlıyorum kendimi. aranızda benden çok daha iyi galatasaraylılar var biliyorum. bunları okurken içinden “kafa açtın!” diyen de var elbette. ama bir şey daha biliyorum ki hepimiz için dün dünde kaldı. bugün de geçecek.
bu satırları iş yerinde yazıyorum. gözlerim dolu dolu kendimi sıkmaktan. ofisin önünden geçerken insanlar görmesin diye ciddi bir yüz ifadesi takınıyorum bunları yazarken. en son çayhaneden çay alırken hâlâ kendilerine adaletsizlik yapıldığını iddia edecek iq seviyesine sahip bir başka mühendise ve çaycımıza yükseldim. pek ters konuşabilecekleri bir pozisyonda olmadığım için konu kapandı ama hepimiz biliyoruz ki ne çaycısı ne mühendisi ne sanatçısı ne aşçısı ne terzisi ne zengini ne fakiri ne ne ne konu futbol olunca laf anlar. o sebeple eş, dost, akraba, sevgili, tanıdık kim olursa olsun. artık bu konuyu kendi tarafımızda kapatalım derim. çünkü anlamayacaklar, anlamak istemeyecekler.
biz hakedecek oyun oynamadık onlar haklı kazandı diyebilecek karakterde insanlarken, onlar ki en yakınımızda bile olanlar diğer rezillikleri sessizce (belki hoşlarına bile giderek) izleyecekler. bizi üzecek fırsatları boş geçmeyecekler. muhtemelen sonrasında nedamet de duymayacaklar. o sebeple bu konuyu bireysel ya da toplu olarak içimizde aşmamız lazım.
teknik ve taktik konuları da bırakalım bence. o analizleri ve son maç hazırlıklarını okan hoca ve ekibi yapıyordur. yapmalıdır. futbolcu gömmeyi de bırakalım. hele oy hakkımız olmayan ve temsil edilmediğimiz bir yönetime laf yetiştirmeyi de bırakalım. benim işim sevmek. ben seviyorum. hem de bir yerlerden mezun oldum diye değil. kalamışta gidip yemek yiyemeyeceğimi, adaya gidip şarap içemeyeceğimi bile bile... gönülden seviyorum. kırmızı seviyorum. sarıyı seviyorum. benim işim desteklemek. az, çok, maddi, manevi...
desteklemeye, sevmeye devam renktaşlar. hayat, lig, şampiyonluk şansımız ve sevdamız devam ediyor.
tutun ki, işler ters gitti? o zaman daha çok üzüleceğiz. şüphe yok. buna herkes hazır olsun. fakat kimse buna hazırlanmasın, çünkü biz galatasaraylıyız! daha önce yaptık, yine yapacağız. onlar bizi yendiği için sevinirken biz stad emekçilerimizle kupa kaldıracağız.
kırmadan dökmeden, sevmeye, desteklemeye, onların hayallerine, bizim gerçeklerimize devam!
bu hafta geçince basketbola, voleybola, diğer branşlara, gsstore’a, seçime ve bütün sorunlara geri döneriz. şimdilik tek ihtiyacımız olan şey konsantrasyon.
sağlıcakla kalın renktaşlar.
