608
maçın ikinci yarısıydı, ardarda pozisyonlara girmiştik. bunlardan birinde artık dayanamayıp yüksek sesle küfretmiştim (net bir cinsiyetçi küfür olmasa da ağzımdan bir çocuğa yakışmayan bir söz çıkmıştı sanırım), hem utandığımı hem de annemden yediğim fırça atan bakışı hiç unutmam. yaşım 12'di. bugüne kadar da ailemin yanında o utancın yakınından dahi geçirecek bir şey çıkmadı ağzımdan :)
bir de o sabah uyanır uyanmaz ilk iş televizyonun antenini (çubuk antendi) trt3'u en net gosterecek sekilde ayarlamıştım okula gitmeden, okuldan döndüğüm andan itibaren de basında nöbet tutmuştum :)
popescu'nun golüne ise nasıl sevindiğimi hiç hatırlamıyorum. gerçekten hatırlamıyorum, sadece o anın mutluluğu var aklımda, diğer herşeyin üstünde çok baskın bir mutluluk :)
bir de o sabah uyanır uyanmaz ilk iş televizyonun antenini (çubuk antendi) trt3'u en net gosterecek sekilde ayarlamıştım okula gitmeden, okuldan döndüğüm andan itibaren de basında nöbet tutmuştum :)
popescu'nun golüne ise nasıl sevindiğimi hiç hatırlamıyorum. gerçekten hatırlamıyorum, sadece o anın mutluluğu var aklımda, diğer herşeyin üstünde çok baskın bir mutluluk :)
