• 8699
    fenerbahçe’yi 2000 yılından beri hatırlar, izlerim. benim jenerasyonumdaki galatasaraylılar da hatırlar, fenerbahçe çok büyük bir rakipti. korku salar, endişeye sevk ederdi. abim fenerbahçeli, onunla da hep galatasaray fener kavgası yapar, bu rekabeti çekirdek ailemizde de yaşardık.
    şimdi bu fenerbahçe’yi görünce büyük şaşkınlık yaşıyorum. başkanıyla, hocasıyla ve taraftarıyla bu sezon artık tanıyamaz oluyorum bu rekabeti. kendimi rasyonel bir insan olarak görür, buna inanırım. benim için de fenerbahçe artık galatasaray’a olduğundan daha çok beşiktaş’a yakındır. onun rakibidir. abimle aramızda okyanus var, geçen gün telefonda konuşurken yine galatasaray fener muhabbeti yaptık yıllar sonra, onda da fenerbahçe taraftarındaki tahribatı gördüm. kıyasları, hedefleri değişmiş.. onlar da güvenmiyor, onlar da inanmıyor şampiyonluğa. ama haliyle taraftar olarak o fenerbahçe’yi yaşatmak zorunda hissediyorlar. fenerbahçe psikolojik bir buhranda. 10 senedir de katlanmaya devam ediyor. galatasaray hep en büyüktü benim için, ama fenerbahçe’yi böyle görmek küçük bir hüzün yaratmıyor değil.

    sonra türkiye’nin en zengin ailesinin oğlunun yönettiği, 25 milyon taraftarı olan, 117 yıllık kulübün hocası ismail kartal’ın değişikliklerini, kararlarını, açıklamalarını görüyorum, gülümsüyorum..

    taraftar önemli, bizler de bu konuda çok şanslıyız.
App Store'dan indirin Google Play'den alın