• 26
    babam futboldan öylesine nefret eder ki maç yayını yapan kanalları bile televizyondan silerdi. bu yüzden bir futbol takımı tutmam 11 yaşımı buldu. ailede futbola ilgi duyan tek kişi amcamdı ve beni trabzonspor'lu yapmaya çalışıyordu ancak kanım bir türlü ısınmadı hamsilere. maraz işitmemek için rol yapıyordum ve futbol konusu her açıldığında trabzonsporlu gibi konuşuyordum.

    bu ahval ve şerait içinde kendi kendime galatasaraylı olmak durumunda kaldım ve o anı hatırlıyorum. benden küçük 2 kardeşimi de televizyonun karşısına oturtup aklımın bi köşesine yazdığım renklerini beğendiğim ancak hiç maçını izlemediğim takımın maçını beklemeye başladım. maçın henüz başlarında suat diye bi oyuncu sol ayağıyla üst direğin dibine doğru acayip bir gol attı. o an ben artık galatasaray'lıyım siz de bu takımı destekleyin en güçlüsü bu dedim kardeşlerime ve galatasaraylı olduk. 1 sezon önce uefa kupası kazandığımızdan da haberimiz yok. hatta ben bunu 2002 yılında ilk okul 5. sınıftayken öğreneceğim. *

    az önce o golü aradım ve 14 şubat 2001 galatasaray deportivo maçı olduğunu gördüm. o anı nasıl önemsediysem video gibi kaydetmişim beynime. emin olmam çok kolay oldu. bu büyük sevginin başlangıcının sevgililer gününe denk geldiğini görünce de duygulandım. meğer bugün galatasaray'lı olmamın 23. yıl dönümüymüş. yıl dönümümüz kutlu olsun sevgilim.
App Store'dan indirin Google Play'den alın