1072
hacı imparatore. kendimi fenerbahçeli oyunculardan birinin yerine koyuyorum. güzel bir ivmemiz var, anadolu takımları hep bize karşı bir şeyler deniyorlar, bizi yenebilecekmiş gibi hadsiz oynuyorlar ve bu yüzden her maçı başımızda bir teknik direktör yer almasa bile kazanabileceğimizden eminim.
hatta bu düşüncenin taraftarlarımızda da yer ettiğini görüyorum daha da rahatlıyorum. yönetim nokta atışı transferler yapıyor, canla başla çalışıyor vs. derken karşımıza ilk defa büyük bir takıma karşı oynaması gereken anadolu kulübü denk geliyor. deniyoruz bir şeyler olmuyor çünkü adamlar kapanmış, iyi savunma yapıyorlar.
6-1 ile rezil olduğumuz performans sonrası çabuk toparlanmamızı sağlayan anadolu kulüplerine karşı olan performansımıza rağmen, bu anadolu kulüplerinden biri haddini bilerek oynuyor ilk defa. bunun şokunu yaşarken bir teknik direktörümüz olduğunu hatırlıyorum ve kenara bakıyorum.
karşımda buradaki künye fotosundaki bir karizma ile sahaya bakan, oyunu analiz etmeye çalışan bir hoca olduğunu görüyorum. "acaba ne yapacak bu cesur, gözlerinden ateş çıkan ve hiçbir şekilde kimsenin kuklası olmayacak tıynetteki hocam" derken, merkezden yıkmamızın mümkün olmadığı için dan dun ortalarla gol bulabileceğimiz yegane adam olan ceko'yu alıyor oyundan. taktiksel herhangi bir dokunuş yapmak yerine sadece mevki bozmadan oyuncu değişikliği yapıyor.
şu zamana kadar bizi "güçlü bir oyunumuz var" diye motive eden hocamıza 3 kere ihtiyacımız oldu. ezeli rakibimize karşı korkak bir oyun oynattı kendi evimizde, 6-1'lik rezaleti önleyemedi ve ilk kez kapanan bir takıma karşı kendi evimizde hem de fred varken puan kaybetmemizi sağladı.
kusura bakmayın da ben de ceko olsam ben de çıkarken el kol yapardım hacı iso'ya.
hatta bu düşüncenin taraftarlarımızda da yer ettiğini görüyorum daha da rahatlıyorum. yönetim nokta atışı transferler yapıyor, canla başla çalışıyor vs. derken karşımıza ilk defa büyük bir takıma karşı oynaması gereken anadolu kulübü denk geliyor. deniyoruz bir şeyler olmuyor çünkü adamlar kapanmış, iyi savunma yapıyorlar.
6-1 ile rezil olduğumuz performans sonrası çabuk toparlanmamızı sağlayan anadolu kulüplerine karşı olan performansımıza rağmen, bu anadolu kulüplerinden biri haddini bilerek oynuyor ilk defa. bunun şokunu yaşarken bir teknik direktörümüz olduğunu hatırlıyorum ve kenara bakıyorum.
karşımda buradaki künye fotosundaki bir karizma ile sahaya bakan, oyunu analiz etmeye çalışan bir hoca olduğunu görüyorum. "acaba ne yapacak bu cesur, gözlerinden ateş çıkan ve hiçbir şekilde kimsenin kuklası olmayacak tıynetteki hocam" derken, merkezden yıkmamızın mümkün olmadığı için dan dun ortalarla gol bulabileceğimiz yegane adam olan ceko'yu alıyor oyundan. taktiksel herhangi bir dokunuş yapmak yerine sadece mevki bozmadan oyuncu değişikliği yapıyor.
şu zamana kadar bizi "güçlü bir oyunumuz var" diye motive eden hocamıza 3 kere ihtiyacımız oldu. ezeli rakibimize karşı korkak bir oyun oynattı kendi evimizde, 6-1'lik rezaleti önleyemedi ve ilk kez kapanan bir takıma karşı kendi evimizde hem de fred varken puan kaybetmemizi sağladı.
kusura bakmayın da ben de ceko olsam ben de çıkarken el kol yapardım hacı iso'ya.
