1612
2003 doğumlu biriyim ve 15 yaşına kadar futbola özel bir ilgim yoktu. ancak babamın etkisiyle bazen futbol maçlarına göz atardım. ali sami yen stadyumu'ndaki maçların çoğunu hatırlamasam da, arda turan'ın o stadyuma veda ederken gözyaşlarını unutamıyorum. neden olduğunu tam olarak bilmiyorum ama arda'yı o halde görünce, kendimi de gözyaşlarına boğulmuş buldum. bu, ali sami yen stadyumu hakkında hatırladığım en net ve duygusal anım. babam sık sık, "o 22.000 kişilik tribün, bugünkü 50.000 kişilik tribünün tribüncülüğünü adeta siler" der. büyümek her zaman zorluklarla doludur ve bazen insan, küçüklüğünü özler. benim de hislerim böyle. ancak içimdeki en büyük arzu, ali sami yen'de bir maç izleyebilme şansını yakalamaktı. orada maç izleyen taraftarların ne kadar şanslı olduğunu düşünürüm, keşke ben de onlardan biri olabilseydim...
