7024
iki ucu keskin bıçak bir teknik adam olduğunu düşünüyorum.
gittiği takımların hiçbirinde uzun süre kalmadı ancak net bir başarısızlıkta göstermedi kağıt üzerinde. bu anlamda bir projenin temelini atabilecek ancak devamını getiremeyecek bir hoca profili görüyorum şu ana kadar kendisinin kariyerinde.
modern futbolun olmazsa olmazı fiziksel kalite, taktiksel sadakat ve yüksek tempo konusunda taviz vermiyor. bu da onu halen tercih edilebilir kılıyor bu seviyede.
bildiğim kadarıyla çalıştığı yönetimlerle de fena geçinmiyor. galatasaray ve marsilya kariyerlerinde yönetimlerin, veteran yıldızlara karşı bir hamlesi olarak görev almıştı görüntü itibarıyla. bu yıldızlara kapıyı gösterdi, baskıyı yönetimlerin yerine kendi üstüne çekti. napoli’de de son zamanlarda yaşanan kadro içi sorunlar, kendisinin göreve getirilmesinin öncelikli sebebi olabilir.
ancak teknik direktörlük farklı yetenekler de istiyor tabi. yeni nesilin bir teknik adama yaklaşımı, ondan beklentileri farklı. kaan kural’ın sevdiğim bir tabiri var bu konuda. bu nesil biraz daha mentör, danışman rolünü doldurmasını istiyor yöneticilerinden diyor. hem spor dünyasında hem kurumsal hayatta bu tanımın doğruluğuna yönelik sohbetlerim olmuştu. tudor’un sorunu da burada başlıyor. taviz vermeyen, sürekli talep eden bir profil çiziyor dışarıdan. bu durum hem yıldız iletişimini zorlaştırabiliyor hem de uzun vadeli projeler için oyuncularda bir mental isteksizliğe neden olabiliyor.
özellikle bizde görev yaptığı dönemde sonunu hazırlayan büyük maç başarısızlığı da diğer dikkat çeken nokta. büyük maçlar iyi bir psikolojik hazırlık, akıllı bir kısa vadeli süreç yönetimi gerektiyor. hem kendi camianın hem de rakip camianın maça gelirken yaşayacağı süreci iyi analiz etmeyi öncelikli kılıyor. muhtemelen tudor bu sürece de salt analitik yaklaşıyor. belirli bir noktadan sonra devreye giren duygusal etkenleri göz ardı ediyor.
maç içi müdahaleler noktasında ise çok keskin kararlar alabiliyor zaman zaman. kafasında sahaya yansıtmak istediği bir oyun var. bu gerçekleşmediğinde birden bütün taşları yerinden oynatıyor sahada. bu tür radikal kararlar sahada taktiksel bilgisi yüksek, tamamen hocasına inanmış bir ekip gerektiriyor. bunlar olsa bile bu tür şok yaratan hamleleri nadiren denemek gerekiyor diye düşünüyorum.
son olarak, basınla iletişimi zaman zaman oldukça gerginleşebiliyor. haliyle taraftarlara da kimse şirin göstermiyor onu. tam tersi bir canavar gibi görünmeye başlıyor. saha içi sonuçlar istikrarsız hale geldiği anda da tepetaklak oluyor tüm süreç.
farklı karakterler olsa da slaven bilic ve vitor pereira ile aynı teknik adam kategorisinde kafamda.
gittiği takımların hiçbirinde uzun süre kalmadı ancak net bir başarısızlıkta göstermedi kağıt üzerinde. bu anlamda bir projenin temelini atabilecek ancak devamını getiremeyecek bir hoca profili görüyorum şu ana kadar kendisinin kariyerinde.
modern futbolun olmazsa olmazı fiziksel kalite, taktiksel sadakat ve yüksek tempo konusunda taviz vermiyor. bu da onu halen tercih edilebilir kılıyor bu seviyede.
bildiğim kadarıyla çalıştığı yönetimlerle de fena geçinmiyor. galatasaray ve marsilya kariyerlerinde yönetimlerin, veteran yıldızlara karşı bir hamlesi olarak görev almıştı görüntü itibarıyla. bu yıldızlara kapıyı gösterdi, baskıyı yönetimlerin yerine kendi üstüne çekti. napoli’de de son zamanlarda yaşanan kadro içi sorunlar, kendisinin göreve getirilmesinin öncelikli sebebi olabilir.
ancak teknik direktörlük farklı yetenekler de istiyor tabi. yeni nesilin bir teknik adama yaklaşımı, ondan beklentileri farklı. kaan kural’ın sevdiğim bir tabiri var bu konuda. bu nesil biraz daha mentör, danışman rolünü doldurmasını istiyor yöneticilerinden diyor. hem spor dünyasında hem kurumsal hayatta bu tanımın doğruluğuna yönelik sohbetlerim olmuştu. tudor’un sorunu da burada başlıyor. taviz vermeyen, sürekli talep eden bir profil çiziyor dışarıdan. bu durum hem yıldız iletişimini zorlaştırabiliyor hem de uzun vadeli projeler için oyuncularda bir mental isteksizliğe neden olabiliyor.
özellikle bizde görev yaptığı dönemde sonunu hazırlayan büyük maç başarısızlığı da diğer dikkat çeken nokta. büyük maçlar iyi bir psikolojik hazırlık, akıllı bir kısa vadeli süreç yönetimi gerektiyor. hem kendi camianın hem de rakip camianın maça gelirken yaşayacağı süreci iyi analiz etmeyi öncelikli kılıyor. muhtemelen tudor bu sürece de salt analitik yaklaşıyor. belirli bir noktadan sonra devreye giren duygusal etkenleri göz ardı ediyor.
maç içi müdahaleler noktasında ise çok keskin kararlar alabiliyor zaman zaman. kafasında sahaya yansıtmak istediği bir oyun var. bu gerçekleşmediğinde birden bütün taşları yerinden oynatıyor sahada. bu tür radikal kararlar sahada taktiksel bilgisi yüksek, tamamen hocasına inanmış bir ekip gerektiriyor. bunlar olsa bile bu tür şok yaratan hamleleri nadiren denemek gerekiyor diye düşünüyorum.
son olarak, basınla iletişimi zaman zaman oldukça gerginleşebiliyor. haliyle taraftarlara da kimse şirin göstermiyor onu. tam tersi bir canavar gibi görünmeye başlıyor. saha içi sonuçlar istikrarsız hale geldiği anda da tepetaklak oluyor tüm süreç.
farklı karakterler olsa da slaven bilic ve vitor pereira ile aynı teknik adam kategorisinde kafamda.
