16303
akranlarının büyük çoğunluğu gibi, annemin sosyal medyaya adaptasyonu çok sert ve sancılı oldu, oluyor. gördüğü her şeye inanır, okuduğu herhangi bir tweetin, binlerce insanın forwardlaması sonucu önüne düşen saçma sapan whatsapp mesajının yalan olabileceğini aklına dahi getirmez. saftır canım benim. ben de ona “anne düpedüz yalan bu” deyince bana kızar, inanmaz.
şimdi benim annem 70 yaşında. bahanesi var kadının, 20 senede çevirmeli telefondan instagram’a evrildi, bünye kaldırmıyor. peki ya bizler? burada yazan birçok yazar sosyal medya denilen şeyin eline doğdu resmen, ıphone öncesi dönemi hatırlamayanlar dahi olabilir aramızda. nasıl oluyor da, bu kadar iyi bildiğimiz, bu derece hayatlarımıza nüfuz etmiş, bunca tecrübeye sahip olduğumuz platformlarda bomboş insanların bizi oyuncağa çevirmesine izin veriyoruz, benim aklım gerçekten almıyor.
sözlüğümüz şu an itibariyle sosyal medya geçirgenliğinde doruğa ulaşmış durumda. hiç kimse hiçbir şeyi filtrelemiyor, mantık süzgecinden geçirmiyor. “arkadaş bu yalan olabilir mi?” sorusunu kimse sormuyor artık. twitter’a düşen, saniyesinde burada. duyumcular, calminyalar samoşlar, saçma sapan gazetecimsiler hepimizi oyuncak etmiş durumda kendine. hoşumuza giden birşey gördük mü hemen üzerine atlıyoruz. okuduklarımızın yüzde 90’ının yalan olduğunu bile bile.
sözlüğümüzde çıkan yangınların çok büyük bölümü twitter kaynaklı. kendimizi kullandırıyoruz, malzeme ediyoruz. bu konu artık beni gerçekten çok yoruyor, tüketiyor. yazarlığım zerre önemli değil, bir okur olarak 10 küsür yılda binlerce saatimi geçirdiğim sözlüğüme giresim gelmiyor artık.
şimdi benim annem 70 yaşında. bahanesi var kadının, 20 senede çevirmeli telefondan instagram’a evrildi, bünye kaldırmıyor. peki ya bizler? burada yazan birçok yazar sosyal medya denilen şeyin eline doğdu resmen, ıphone öncesi dönemi hatırlamayanlar dahi olabilir aramızda. nasıl oluyor da, bu kadar iyi bildiğimiz, bu derece hayatlarımıza nüfuz etmiş, bunca tecrübeye sahip olduğumuz platformlarda bomboş insanların bizi oyuncağa çevirmesine izin veriyoruz, benim aklım gerçekten almıyor.
sözlüğümüz şu an itibariyle sosyal medya geçirgenliğinde doruğa ulaşmış durumda. hiç kimse hiçbir şeyi filtrelemiyor, mantık süzgecinden geçirmiyor. “arkadaş bu yalan olabilir mi?” sorusunu kimse sormuyor artık. twitter’a düşen, saniyesinde burada. duyumcular, calminyalar samoşlar, saçma sapan gazetecimsiler hepimizi oyuncak etmiş durumda kendine. hoşumuza giden birşey gördük mü hemen üzerine atlıyoruz. okuduklarımızın yüzde 90’ının yalan olduğunu bile bile.
sözlüğümüzde çıkan yangınların çok büyük bölümü twitter kaynaklı. kendimizi kullandırıyoruz, malzeme ediyoruz. bu konu artık beni gerçekten çok yoruyor, tüketiyor. yazarlığım zerre önemli değil, bir okur olarak 10 küsür yılda binlerce saatimi geçirdiğim sözlüğüme giresim gelmiyor artık.
