16271
bazı yazarlamızda hayatlarında belki tek güzel olan şeyin galatasaray olmasından mütevellit aşırı derece pozitivizm hakim. bu durum rasyonel bakış açısına sahip yazarların aşağılanmasına kadar gidiyor. ben de samiyetle söylüyorum bir zamanlar düştüm bu hataya muhasebeci taraftarı fazlasıyla gömerek. potansiyeli olmayan vasatlığa
tamah etmek zor geldi galatasarayımızda.
aşırı olumlu olma ihtiyacını anlayabiliyorum bazen doğru gelmese de normaldir. her şey kötüye giderken bile bir umuttur galatasaray. her zaman da öyle olmuştur tarihte. büyük buhranlarda, depremlerde ve çanakkale savaşı dahil en zor anlarda. her zaman insanımız için tutunabileceği bir dal olmuştur. öylesine büyüktür koca çınar, gölgesiyle kapsar bütün halkımızı.
ancak unutmayalım galatasaray’ı galatasaray yapan, işler iyiyken hatalarını görebilmektir. başka camialarda olmayan yegane fark budur. misal, bizde kotü yönetici asla barınamaz. anında değişim gelir. en yakın örneğiyle (bkz: burak elmas) efsane falan da dinlemeyiz ha bu arada kim kendini cimbomdan fazla görürse “hadi güle güle” deriz. kimse galatasaray’dan büyük değildir en nihayetinde.
ben seviyorum galatasaray’ın bu pollyannacılıktan uzak kültürünü. iyiye iyi, kötüye kötü, göze göz diyebilen cesur kültürunü. şampiyonlar ligi arenasına girdiğimiz bu saatlerde takımız daha iyi nasıl olabilir diye kafa yoran sayısız renktaş var bu sözlükte. eğlenmek yerine, her olumsuza pembe gözlükle bakmak yerine doğru bildiğini savunan. böyle kuruyoruz dengeyi.
şampiyonlar ligi logosundaki sekiz yıldızdan biri istanbul’dan yükselir. bu yıldız galatasaray’dır. unutulmasın.
kuruluş hedemize dair emin adımlarla her daim yürüyedur galatasaray ve dağ başını duman almış yürüyelim arkadaşlar. hep beraber layık olduğumuz hedeflere ve güzel bir hayata doğru.
tamah etmek zor geldi galatasarayımızda.
aşırı olumlu olma ihtiyacını anlayabiliyorum bazen doğru gelmese de normaldir. her şey kötüye giderken bile bir umuttur galatasaray. her zaman da öyle olmuştur tarihte. büyük buhranlarda, depremlerde ve çanakkale savaşı dahil en zor anlarda. her zaman insanımız için tutunabileceği bir dal olmuştur. öylesine büyüktür koca çınar, gölgesiyle kapsar bütün halkımızı.
ancak unutmayalım galatasaray’ı galatasaray yapan, işler iyiyken hatalarını görebilmektir. başka camialarda olmayan yegane fark budur. misal, bizde kotü yönetici asla barınamaz. anında değişim gelir. en yakın örneğiyle (bkz: burak elmas) efsane falan da dinlemeyiz ha bu arada kim kendini cimbomdan fazla görürse “hadi güle güle” deriz. kimse galatasaray’dan büyük değildir en nihayetinde.
ben seviyorum galatasaray’ın bu pollyannacılıktan uzak kültürünü. iyiye iyi, kötüye kötü, göze göz diyebilen cesur kültürunü. şampiyonlar ligi arenasına girdiğimiz bu saatlerde takımız daha iyi nasıl olabilir diye kafa yoran sayısız renktaş var bu sözlükte. eğlenmek yerine, her olumsuza pembe gözlükle bakmak yerine doğru bildiğini savunan. böyle kuruyoruz dengeyi.
şampiyonlar ligi logosundaki sekiz yıldızdan biri istanbul’dan yükselir. bu yıldız galatasaray’dır. unutulmasın.
kuruluş hedemize dair emin adımlarla her daim yürüyedur galatasaray ve dağ başını duman almış yürüyelim arkadaşlar. hep beraber layık olduğumuz hedeflere ve güzel bir hayata doğru.
