3278
benim babam beşiktaşlı. ama bana futbolu da galatasaray'ı da sevdiren eniştem ve kuzenim olmuşlardır. bugün galatasaraylı olmaktan gurur duyuyorsam en çok onlar sayesinde.
peki, babam beşiktaşlı olmasına rağmen neden futbolu diğer aile üyelerinden öğrendim, onlar sayesinde sevdim? çünkü benim babam tanıdığım en iyi beşiktaşlı. büyük takımlarla maç yapınca beşiktaş'ı, anadolu kulüpleriyle oynadığında ise rakip takımı desteklerdi, kendince her zaman ezilenin yanındaydı anlayacağınız. bir gün, beni ve abimi, ikimiz de küçükken, sami yen'deki galatasaray-beşiktaş maçına götürmüştü. tam tarihini hatırlamıyorum şu an ama 2-0 kazanmıştık. sami yen'de son kez maç izlemiştim, passolig yüzünden de bir daha stada gitmedim. işte o maçtan sonra, eve dönüş yolunda babam, ikimize birden bakarak, "hayatımda hiç bu kadar güzel küfür yememiştim" demişti. babamın futbolla da, takımlarla da arası bundan ibaret. o da, ülkede herkes takım tutma mecburiyetinde diye muhtemelen, kendi aile büyüklerine ayak uydurarak beşiktaş'ı tutmuş zamanında, rahmetli büyükbabam severdi beşiktaş'ı, ama o da babamdan hallice. bir keresinde, devre arasına 3-0 önde girdikleri bir karşılaşma esnasında "yeter artık daha fazla atmayın, rakip takım oyuncularının da duyguları var" demişti. bugünkü beşiktaş'a ve beşiktaşlılara bakınca en çok da babam ve büyükbabam gibi olmadıkları için kızıyorum. bugünkü beşiktaş'tan ve beşiktaşlılardan en çok da babam ve büyükbabam gibilere haksızlık ettikleri için artık nefret ediyorum.
peki, babam beşiktaşlı olmasına rağmen neden futbolu diğer aile üyelerinden öğrendim, onlar sayesinde sevdim? çünkü benim babam tanıdığım en iyi beşiktaşlı. büyük takımlarla maç yapınca beşiktaş'ı, anadolu kulüpleriyle oynadığında ise rakip takımı desteklerdi, kendince her zaman ezilenin yanındaydı anlayacağınız. bir gün, beni ve abimi, ikimiz de küçükken, sami yen'deki galatasaray-beşiktaş maçına götürmüştü. tam tarihini hatırlamıyorum şu an ama 2-0 kazanmıştık. sami yen'de son kez maç izlemiştim, passolig yüzünden de bir daha stada gitmedim. işte o maçtan sonra, eve dönüş yolunda babam, ikimize birden bakarak, "hayatımda hiç bu kadar güzel küfür yememiştim" demişti. babamın futbolla da, takımlarla da arası bundan ibaret. o da, ülkede herkes takım tutma mecburiyetinde diye muhtemelen, kendi aile büyüklerine ayak uydurarak beşiktaş'ı tutmuş zamanında, rahmetli büyükbabam severdi beşiktaş'ı, ama o da babamdan hallice. bir keresinde, devre arasına 3-0 önde girdikleri bir karşılaşma esnasında "yeter artık daha fazla atmayın, rakip takım oyuncularının da duyguları var" demişti. bugünkü beşiktaş'a ve beşiktaşlılara bakınca en çok da babam ve büyükbabam gibi olmadıkları için kızıyorum. bugünkü beşiktaş'tan ve beşiktaşlılardan en çok da babam ve büyükbabam gibilere haksızlık ettikleri için artık nefret ediyorum.
